Στις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ δέχθηκε μια τρομοκρατική επίθεση με απάνθρωπα αποτελέσματα. «Αποθηρίωση» θα χαρακτήριζε ο ιστορικός Πολύβιος τη συμπεριφορά των τρομοκρατών· όπου ο άνθρωπος ξεπερνάει τα όρια της ανθρώπινης υπόστασής του και συμπεριφέρεται σαν θηρίο. Δολοφονεί εν ψυχρώ ανυπεράσπιστους, βιάζει γυναίκες, σκοτώνει βρέφη και κακοποιεί ακόμη και νεκρούς. Η υπεραξία ήταν τα ανθρώπινα λάφυρα, τα σκύλα. Οι τρομοκράτες κατάφεραν να συλλάβουν 248 ομήρους –ο μέχρι στιγμής απολογισμός– πολίτες του Ισραήλ, ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και Aμερικανούς. Δεν ήσαν μόνον μέλη της Χαμάς. Hσαν και μέλη της Ισλαμικής Τζιχάντ και άλλων οργανώσεων, καθώς και ανοργάνωτοι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι ακολούθησαν τους επιδρομείς με σκοπό το κέρδος. Η αμοιβή τους για κάθε «κεφάλι» ήταν 10.000 δολάρια και η προσφορά γης. Αυτοί οι όμηροι σήμερα είναι διασκορπισμένοι σε κάποια σημεία των υπόγειων τούνελ με τα οποία υπονόμευσε η Χαμάς τη Γάζα. Τα τούνελ αυτά χρειάστηκαν χρόνια για να κατασκευασθούν, έχουν μήκος πεντακοσίων χιλιομέτρων και κόστισαν γύρω στα 2 δισ., όσα η ανθρωπιστική βοήθεια της Ε.Ε. προς τον λαό της Παλαιστίνης, εγκλωβισμένο στη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του κόσμου. Τα εισέπραττε η Χαμάς ως αναγνωρισμένη αρχή και αντί να χτίσει νοσοκομεία ή σχολεία έσκαβε τούνελ.
Αλήθεια, τι γίνεται μ’ αυτούς τους ομήρους; Μέχρι στιγμής, δεν έχει υπάρξει καμιά διαδήλωση σε καμιά ευρωπαϊκή πόλη για την απελευθέρωσή τους ή, έστω, για συμπαράσταση. Σύμπτωμα μιας ευρωπαϊκής κοινής γνώμης η οποία αποστρέφεται τον πόλεμο και έχει ανατραφεί με την ιδέα ότι ο κόσμος είναι καταδικασμένος να ζήσει ειρηνικά, όπως τα κατάφερε η Ευρώπη. Μπορεί στην αρχή η αντίσταση της Ουκρανίας στη ρωσική εισβολή να προκάλεσε ένα είδος ευφορίας όμως, μερικούς μήνες μετά, επικράτησε η ανησυχία για το ξεβόλεμα του μέσου Eυρωπαίου. Πώς δεν θα κρυώσουμε; Πώς δεν θα πεινάσουμε; Δεν είναι εύκολο ύστερα από τόσες δεκαετίες ειρήνης να βρεθείς αντιμέτωπος με πόλεμο που δεν διεξάγεται στο μακρινό Αφγανιστάν ή στο Ιράκ, αλλά στην ευρωπαϊκή μεθόριο.
Το Ισραήλ υπέστη ένα τραύμα υπαρξιακό. Το κράτος που δημιουργήθηκε και πολέμησε τόσες φορές για να εξασφαλίσει τους πολίτες του αποδείχθηκε ευάλωτο. Η απάντηση ήταν βίαιη. Λέγεται ότι η αεροπορία του Ισραήλ μέσα σε δύο εβδομάδες εξαπέλυσε τόση δύναμη πυρός όση οι Ρώσοι στους μήνες της εισβολής. Χτύπησαν από αέρος, για να προετοιμάσουν το έδαφος για τη χερσαία επιχείρηση, να έχουν οι στρατιώτες τους όσο το δυνατόν μικρότερες απώλειες – ό,τι έκαναν και οι Σύμμαχοι το 1944 πριν από την απόβαση στη Νορμανδία. Μέχρι στιγμής, η ένταση της επίθεσης έχει αποδειχθεί δυσανάλογα μεγάλη ως προς τα αποτελέσματα που έχει επιφέρει. Σύμφωνα με υπολογισμούς, μόνο το δεκαπέντε τοις εκατό της Χαμάς έχει εξουδετερωθεί, τίποτε δεν δείχνει ότι υπάρχει διέξοδος προς το επόμενο βήμα και η διεθνής κοινή γνώμη στρέφεται εναντίον του Ισραήλ. Και ό,τι δεν κατάφεραν οι Ουκρανοί, το κατάφεραν οι βομβαρδισμοί της Γάζας. Διαδηλωτές στο Παρίσι ή στο Λονδίνο να παίρνουν την ίδια θέση που παίρνουν ο Ερντογάν, ο Πούτιν και το Ιράν.
Βέβαια, κανείς δεν μας λέει πώς ακριβώς θα έπρεπε να αντιδράσει το Ισραήλ για να αντιμετωπίσει την επίθεση μιας δύναμης που φιλοδοξεί να κυριαρχήσει «από τον ποταμό ώς τη θάλασσα», κοινώς απ’ τον Ιορδάνη ώς τη Μεσόγειο, κοινώς να σβήσει από τον χάρτη το Ισραήλ. Κανείς δεν θέλει να βλέπει σκοτωμένους αμάχους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Ομως, ας σκεφτούμε πως αυτοί οι ταλαίπωροι άνθρωποι πριν γίνουν θύματα των βομβαρδισμών υπήρξαν όμηροι της Χαμάς.
Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, τα αντισημιτικά αντανακλαστικά έχουν ήδη ενεργοποιηθεί. Ο αντισημιτισμός δεν έχει θεσμική υπόσταση, όπως στον Μεσοπόλεμο. Το αντίθετο, οι Εβραίοι προστατεύονται από τη νομοθεσία. Ομως, είναι ατμοσφαιρικός. Κυκλοφορεί στο συναισθηματικό υπόβαθρο της συλλογικής συνείδησης. Αυτή η συνείδηση μπορεί να ταυτίστηκε με τους Εβραίους μετά τη Σοά, όμως, είναι εναντίον των Εβραίων που προσπαθούν να υπερασπιστούν το κράτος τους. Οι Εβραίοι είναι αποδεκτοί μόνον ως θύματα – για κάνετε μια σύγκριση μ’ εμάς τους Ελληνες. Οταν αρνούνται να δεχθούν τον ρόλο του θύματος, αυτομάτως μετατρέπονται σε θύτες. Σε αντίθεση με τους ισλαμιστές, οι οποίοι παραμένουν θύματα ακόμη και όταν δολοφονούν δεκάδες στο Μπατακλάν.
Το Ισραήλ και η Ουκρανία είναι πεδίο μελέτης για τους ειδικούς της γεωστρατηγικής. Ωστόσο, αυτά που συμβαίνουν εκεί «πέρα» επηρεάζουν καταλυτικά τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Απειλούν την κοινωνική συνοχή και δοκιμάζουν τις αξίες της παιδείας μας.
