Από το 2015, ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται να τήρησε στάση ουδετερότητας δύο φορές. Η πρώτη ήταν όταν ανακοίνωσε το δημοψήφισμα το 2015. Ηταν μια πολιτική απόφαση που πήρε ο ίδιος. Υποτίθεται ότι, ως πρωθυπουργός, όφειλε να ακολουθήσει στάση ουδετερότητας. Υποτίθεται.
Στην πραγματικότητα, τόσο ο ίδιος αλλά κυρίως τα στελέχη του (και βέβαια οι απλοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ) στήριξαν το «Οχι», το οποίο θριάμβευσε. Ωστόσο, το αποτέλεσμα ανατράπηκε υπέρ του «Ναι» από τον ίδιο τον Τσίπρα, και ενώ οι ψηφοφόροι του γλεντούσαν ακόμη αμέριμνοι στο Σύνταγμα.
Η δεύτερη λεγόμενη στάση ουδετερότητας του Αλέξη Τσίπρα είναι αυτή που τήρησε, υποτίθεται, μετά την παραίτησή του και εν μέσω της έλευσης Κασσελάκη. Αυτή τη φορά, μάλιστα, τήρησε μια στάση σιωπής, σε τέτοιο βαθμό που οι παλιοί του συνεργάτες (ακόμη και εφημερίδες φίλα προσκείμενες στην Κουμουνδούρου) να τον εγκαλούν γι’ αυτή την ύποπτη σιωπή του.
Πριν από λίγες ημέρες, ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε να δειπνεί με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη σε ταβέρνα της Νέας Σμύρνης προκαλώντας καρδιοχτύπια στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ. Από τον κύκλο του Τσίπρα, ακούγεται ότι ναι μεν ήταν μια ιδιωτική συνάντηση, την ίδια στιγμή ωστόσο άφησαν να εννοηθεί ότι είναι προβληματισμένος με τις εξελίξεις στο κόμμα του οποίου υπήρξε αρχηγός για περίπου μία δεκαπενταετία.
Δεν είμαι σίγουρος ότι οι εν λόγω κύκλοι του Τσίπρα πείθουν ακόμη κάποιους. Είτε ήταν υπέρ του «Οχι» είτε υπέρ του «Ναι» το 2015, είτε είναι κατά του Κασσελάκη είτε υπέρ (όπως έντονα φημολογείται και ο ίδιος ουδέποτε διέψευσε αυτές τις φήμες), στην πραγματικότητα τα πάντα για τον Αλέξη Τσίπρα δεν είναι παρά τακτικισμοί με αυτοσκοπό την εξουσία – ή την πολιτική επιβίωση. Εδώ όμως, τώρα, μιλάμε για τη δική του επιβίωση, όχι του ΣΥΡΙΖΑ.
Βλέποντας το κόμμα σαν ένα ναυάγιο που τον τραβούσε προς τα κάτω, το εγκατέλειψε. Φαίνεται ότι ο ίδιος επιφυλάσσει ένα ρόλο για τον εαυτό του ο οποίος θα είναι τελείως ξεκομμένος από τον όποιο ρόλο θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική ζωή της χώρας (αν συνεχίσει να υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον όπως τον ξέρουμε). Δεν γνωρίζουμε τι παίχτηκε στο παρασκήνιο αμέσως μετά τις δύο εκλογικές συντριβές που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ. Φάνηκε προς στιγμήν ότι ο Τσίπρας δεν είχε σκοπό να παραιτηθεί, μα ξαφνικά παραιτήθηκε. Πάντως, η στάση που τήρησε μετά την παραίτησή του δεν ήταν στάση ουδετερότητας, αλλά τακτική, μέσα από την οποία δεν προσπάθησε να προστατέψει κανέναν άλλο παρά μόνον τον εαυτό του.
