Είχε προαναγγελθεί ως αλλόκοτο. Αλλο όμως να το λες και άλλο να το βλέπεις. Αλλο να φαντάζεσαι ότι θα είναι πολύ οξύμωρο ο Κασσελάκης να μιλάει για το «φαινόμενο Κασσελάκη». Και άλλο να βλέπεις την αντίδραση του Κασσελάκη, όταν ο συγγραφέας που τον έχρισε έτσι, τον καλούσε «να αναστοχαστεί πώς έζησε ο ίδιος ως φαινόμενο». Η αλήθεια είναι ότι και το ίδιο το φαινόμενο δυσκολευόταν να κρύψει την αμηχανία του απέναντι στους φαινομενολόγους που τον ανέλυαν. Εκανε, ας πούμε, ότι ισιώνει τις κάλτσες του τη στιγμή που ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος εξηγούσε την επιτυχία του ως επικράτηση του βίντεο κλιπ επί των κειμένων· και ως νίκη του «ταυτοτικού λόγου» (με λένε Στέφανο) έναντι των αφηρημένων ιδεών. Να ένιωσε άραγε κολακευμένος; «Δεν είμαι φαινόμενο», είπε τελικά ο ίδιος. «Είμαι απλός άνθρωπος». Προφανώς. Απλούστατος.
Στέντωρ
