Στις 28 Φεβρουαρίου 2023, όλη η Ελλάδα συγκλονίστηκε. Πενήντα επτά άνθρωποι, στην πλειονότητά τους νέα παιδιά, χάθηκαν μέσα σε τσαλακωμένες και καμένες λαμαρίνες. Ολοι έσπευσαν να δηλώσουν τον αποτροπιασμό τους. Ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αλέξης Τσίπρας δήλωσε «συγκλονισμένος από την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη. Αδιανόητο αυτό που συνέβη. Η σκέψη μας στους ανθρώπους που έφυγαν άδικα» (1.3.2023). Το Σωματείο Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό «θρηνεί μαζί με όλη την κοινωνία. (…) Δεκάδες συνάνθρωποί μας χάθηκαν και άλλοι τόσοι τραυματίστηκαν στον βωμό του ιδιωτικού κέρδους και της αδιαφορίας των υπευθύνων» (2.3.2023). Και από τον πολύ θρήνο τράβηξε για τα Τέμπη μια ξεγυρισμένη απεργία στην Αθήνα, ταλαιπωρώντας 4 εκατ. ανθρώπους. Ο πρωθυπουργός πήγε στον τόπο του δυστυχήματος για να πει: «Συνάντησα συγγενείς των θυμάτων και των αγνοουμένων στο νοσοκομείο της Λάρισας. Μέσα στον ανείπωτο πόνο τους, με περίσσευμα αξιοπρέπειας, με ρώτησαν “γιατί;”. Και μου είπαν “ποτέ ξανά”. Τους οφείλουμε μια ειλικρινή απάντηση» (5.2.2023).
Ανήμερα την επέτειο του Πολυτεχνείου μάθαμε ότι «εντοπίστηκε το “μαύρο κουτί” του Intercity που συγκρούστηκε μετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία στα Τέμπη. Σύμφωνα με πληροφορίες, το “μαύρο κουτί” εντοπίστηκε στα συντρίμμια των βαγονιών που φυλάσσονται στο αμαξοστάσιο του ΟΣΕ και παραδόθηκε στις ανακριτικές αρχές» («Καθημερινή», 17.11.2023). Δηλαδή, εννιά μήνες μετά βρέθηκε –μάλλον τυχαίως– ένα κρίσιμο στοιχείο για την έρευνα που διεξάγεται.
Υπάρχουν εμπειρογνώμονες που λένε ότι η φύση του δυστυχήματος, δηλαδή η μετωπική σύγκρουση τρένων, κάνει τα δεδομένα που καταγράφονται στο αποκαλούμενο «μαύρο κουτί» αδιάφορα για την έρευνα που διεξάγεται. Πιθανώς, αλλά σε μια έρευνα πρώτα συγκεντρώνονται τα στοιχεία και μετά αξιολογούνται. Οταν απλές ποινικές υποθέσεις στηρίζονται ή ανατρέπονται από μία τρίχα, δεν θα έπρεπε να γίνει προτεραιότητα η ανακάλυψη ενός μηχανισμού που μπαίνει στις αμαξοστοιχίες μόνο και μόνο για τέτοιες περιπτώσεις, δηλαδή για την «κακιά ώρα»; Γράφαμε και παλαιότερα πως σ’ αυτήν τη χώρα «συγκλονιζόμαστε τόσο πολύ, που κανείς δεν έχει τον χρόνο να κάνει σωστά τη δουλειά του. Αν αλλάζαμε λίγο κάθε φορά που συγκλονιζόμαστε πολύ, σίγουρα δεν θα φτάναμε ώς εδώ» (22.12.2008). Ετσι, πιο συγκλονιστική και από τον «συγκλονισμό» του Φεβρουαρίου είναι η αδιαφορία για την είδηση του Νοεμβρίου, ότι δηλαδή οι Αρχές χρειάστηκαν εννιά μήνες για να βρουν αυτό που σε κάθε δυστύχημα ψάχνουν πρώτα. Κουίζ: Αν χρειάστηκαν 38 εβδομάδες για να βρεθεί το «μαύρο κουτί», πόσος καιρός θα χρειαστεί για να βρεθεί η μαύρη αλήθεια;
