Ως έχουν τα πράγματα, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, η Νέα Δημοκρατία αναμένεται να είναι κυβέρνηση της χώρας για κάμποσα ακόμα χρόνια. Για πολλούς, αυτή η πρόβλεψη ακούγεται σαν ευχής έργον. Για άλλους, μοιάζει με δυσοίωνο μήνυμα.
Μολονότι η Ν.Δ. υφίσταται τη φυσική φθορά της εξουσίας, παίζει χωρίς αντίπαλο. Μέχρι πρότινος λέγαμε πως δεν υπάρχει αξιωματική αντιπολίτευση με όλα όσα συνέβαιναν στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο μετά τις δύο βαριές ήττες, αλλά και από πριν: Η απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης τετραετίας 2019-2023 είχε επισημανθεί από πολλούς. Οι δύο συντριβές, εξάλλου, σχετίζονταν και με την κάκιστη εικόνα που έδινε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Μετά τις νέες δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια αξιωματική αντιπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να έχει κερδίσει σημαντική εκλογική δύναμη, έχει περάσει δεύτερο κόμμα. Χωρίς πάντως στην πραγματικότητα να έχει επιδείξει ανάλογη δυναμική. Μπορεί ο Νίκος Ανδρουλάκης να δηλώνει ότι στόχος του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν να περάσει απλώς τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά να νικήσει τη Νέα Δημοκρατία, λίγους όμως πείθει ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι εφικτό στο κοντινό μέλλον. Σίγουρα ένα βαρόμετρο ως προς αυτό θα είναι οι επόμενες ευρωεκλογές.
Η αλυσίδα, λοιπόν, πάει ως εξής: η Νέα Δημοκρατία κερδίζει πόντους λόγω του έργου της ως κυβέρνησης, αλλά και λόγω της ανυπαρξίας μιας ισχυρής αντιπολιτευτικής δύναμης. Το δε ΠΑΣΟΚ περνάει δεύτερο, όχι τόσο λόγω μιας δικής του, αυτόνομης δυναμικής όσο λόγω της κάθετης πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Οποια σοβαρή πολιτική δύναμη προκύψει από τη διαφαινόμενη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, για να αποκτήσει ουσιαστική υπόσταση, θα πρέπει να περάσει πολύς καιρός ή η κυβέρνηση να πέσει τόσο θύμα της αλαζονείας της ώστε να μπορούμε να μιλάμε για δύο αξιόμαχους πόλους στο πολιτικό προσκήνιο.
Αυτή τη στιγμή, συμβαίνει το εξής οξύμωρο: Εχουμε ισχυρή κυβέρνηση, που πείθει για τη σταθερότητά της, αλλά που κάθε τόσο τρομάζει με τα συμπτώματα αλαζονείας που επιδεικνύει, εν τούτοις, το πολιτικό σκηνικό είναι πολύ ρευστό. Και είναι ρευστό διότι δεν αρκεί ένα κόμμα μόνο του για να γίνουν πράγματα στη χώρα. Μόνο κινδύνους εγκυμονεί μια τέτοια κατάσταση. Μπορεί να βολεύει τους κυβερνώντες σήμερα, ωστόσο, είναι μια συνθήκη που προσιδιάζει σε καθεστώτα που μικρή σχέση έχουν με την έννοια της δημοκρατίας. Πράγμα που μας επαναφέρει στο ίδιο πάντοτε συμπέρασμα: Παρά την ισχυρή κυβέρνηση επικρατεί πολιτική ανωμαλία. Κάποια στιγμή θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την τραγικωμωδία του ΣΥΡΙΖΑ, να τελειώσει η εσωστρέφεια στην αντιπολίτευση και να αρχίσει να παράγεται πολιτική.
