Ο Νίκος Ανδρουλάκης λέει ότι δεν πανηγυρίζει για τις δημοσκοπήσεις. Αλλά με βάση αυτές τις δημοσκοπήσεις ανήγγειλε προχθές, ολίγον πανηγυρικά, στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του, ότι «ανοίγει ένας νέος κύκλος».
Είναι η δεύτερη θέση για το ΠΑΣΟΚ η ανατροπή που το κόμμα περίμενε από τότε που το συνέτριψε το βουνό της χρεοκοπίας;
Η δεύτερη θέση είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι στο πολιτικό σύστημα, όπως αποτυπώθηκε σε δύο κάλπες και εξακολουθεί να καταγράφεται στις μετρήσεις, δεν υπάρχει δεύτερος.
Αυτός που βρίσκεται ονομαστικά «δεύτερος» δεν είναι σε γνήσια ανταγωνιστική σχέση με τον πρώτο. Η αλλαγή στη σειρά προκύπτει κυρίως από την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και όχι από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ.
Η αλλαγή, παρά την ασυμμετρία υπέρ του πρώτου, δεν είναι βεβαίως αμελητέα. Η προϊούσα διάλυση του κόμματος που προέκυψε ως προϊόν μιας πολιτικής ανωμαλίας και προσπάθησε, ματαίως, να εδραιωθεί ως φορέας αντιπολιτικής, είναι σημαντική εξέλιξη. Σημαντική διπλά, διότι η βύθιση συντελείται υπέρ του ιστορικού κόμματος που αποτέλεσε τον δεύτερο πυλώνα της μεταπολιτευτικής δημοκρατικής κανονικότητας.
Δείχνουν οι μετρήσεις της στιγμής έναν «νέο κύκλο»;
Για να εξελιχθεί αυτή η δημοσκοπική προσπέραση όντως σε έναν «νέο κύκλο», πρέπει πρώτα το ίδιο το ΠΑΣΟΚ να δει ότι πλέον δεν του αρκούν τα μέσα της πολιτικής επιβίωσης που επιστράτευε την τελευταία δεκαετία.
Είναι άλλο να προσπαθείς να ισορροπήσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της Κεντροαριστεράς· και άλλο να διεκδικείς ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ισχύει και για τον Ανδρουλάκη προσωπικά: Είναι πολύ πιο εύκολο να είσαι ο συγκρατημένα θυμωμένος της σκηνής – ένας «σοβαρός» Τσίπρας που αντλεί από τη φαρέτρα των ίδιων κλισέ, περί «προοδευτικού» κόσμου και «λαογέννητου κινήματος». Ο πήχυς των απαιτήσεων ψηλώνει, όμως, δυσθεώρητα όταν πρέπει να αρχίσεις να μετριέσαι με τους δείκτες της καταλληλότητας για την πρωθυπουργία.
Τι πρέπει άραγε να κάνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ενόψει του «νέου κύκλου»; Να συνεχίσει να μιλάει στον ίδιο τόνο και με το ίδιο περιεχόμενο, εκτιμώντας ότι το καύσιμο που τον πήγε από το 8% στο 12% αρκεί για να τον οδηγήσει και από το 12% στο 30%;
Εχοντας δείξει ότι μπορεί να ανανεώσει στελεχικά το κόμμα του, ο Ανδρουλάκης έχει μπροστά του αρκετό χρόνο για να δείξει ότι μπορεί να ανανεώσει και τον λόγο του.
Η ευκαιρία που του προσφέρει το διαρκές ριάλιτι της αυτοκτονίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλη. Ευκαιρία να δείξει ότι, ύστερα από δύο και πλέον δεκαετίες κομματικής σταδιοδρομίας, μπορεί να επανεπινοήσει τη γλώσσα του. Μπορεί να γίνει άλλος.
