Ηπίεση που ασκήθηκε στην ισραηλινή κυβέρνηση για την απελευθέρωση των ομήρων ήταν αφόρητη κυρίως μέσα από ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας του Ισραήλ. Αλλά η πίεση ήταν εξίσου σημαντική και από το εξωτερικό, κυρίως από τις ΗΠΑ. Δεν έγινε αντιληπτό ότι το Ισραήλ πολεμάει και για εμάς. Ετσι, η κυβέρνηση Νετανιάχου αναγκάστηκε να αποδεχθεί την εκεχειρία που ήταν ο όρος για την απελευθέρωση ενός αριθμού ομήρων. Αυτή η κίνηση, όσο αναγκαία ήταν τόσο επιζήμια θα αποβεί για το Ισραήλ. Γιατί:
Πρώτον, κατέστησε τη Χαμάς πολιτικό συνομιλητή. Μπορεί οι σχετικές διαπραγματεύσεις να διεξήχθησαν μέσω αντιπροσώπων –οι κυβερνήσεις της Αιγύπτου και του Κατάρ– όμως τις αποφάσεις τις έλαβε η πολιτική ηγεσία της τρομοκρατικής οργάνωσης. Ηταν ωσεί παρούσα στις συζητήσεις.
Δεύτερον, αναμφίβολα η αρπαγή των ομήρων ήταν μια βάρβαρη πράξη, όμως αποδείχθηκε αποτελεσματική. Και η ολιγοήμερη εκεχειρία επιτεύχθηκε και θα απελευθερωθούν περίπου 300 Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι. Μια κίνηση που θα ανεβάσει κι άλλο το κύρος της Χαμάς μέσα στους Παλαιστινίους. Ας σημειωθεί πως σύμφωνα με μέτρηση της κοινής γνώμης που διεξήγαγε η Arab World for Research and Development (AWRAD) στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Οχθη, το 75% των ερωτηθέντων Παλαιστινίων υποστηρίζει την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, ενώ μόλις το 13% εκφράζει την αντίθεσή του. Είναι δε λογικό, όταν μια ενέργεια αποδίδει καρπούς να επαναλαμβάνεται. Να υπενθυμίσω πως το 2011 η κυβέρνηση Νετανιάχου απελευθέρωσε εκατοντάδες Παλαιστινίους κρατουμένους, μεταξύ των οποίων και τον εγκέφαλο της τρομοκρατικής ενέργειας της 7ης Οκτωβρίου Γιάχια Σινουάρ, προκειμένου να αφεθεί ελεύθερος ο Ισραηλινός στρατιώτης Γκιλάντ Σαλίντ που είχε απαχθεί από τη Χαμάς το 2006.
Σύμφωνα με μέτρηση της κοινής γνώμης, το 75% των ερωτηθέντων Παλαιστινίων υποστηρίζει την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, ενώ μόλις το 13% εκφράζει την αντίθεσή του.
Τρίτον, είναι προφανές ότι με την ολιγοήμερη εκεχειρία η Χαμάς και θα ανακουφιστεί επί του πεδίου και κυρίως θα ανασυγκροτηθεί. Είναι γνωστό πως ένα σημαντικό μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας, μέσα από διάφορες διαδρομές, καταλήγει στα χέρια της τρομοκρατικής οργάνωσης. Αλλωστε η εκεχειρία ήταν το πάγιο αίτημα όλων των «ανθρωπιστικών» οργανώσεων που έβλεπαν και έκριναν τα γεγονότα με φιλοπαλαιστινιακές παρωπίδες.
Τέταρτον, και σημαντικό. Τι θα γίνει με τους υπόλοιπους ομήρους; Φαίνεται πως ξεκίνησε μια διαδικασία η οποία θα επαναλαμβάνεται σε διάφορα χρονικά διαστήματα. Εκεχειρία και απελευθέρωση Παλαιστινίων φυλακισμένων έναντι κάποιων ομήρων. Με κάθε βεβαιότητα αυτή η πορεία θα δυσκολέψει –για να μην πω ότι θα ακυρώσει– τον τελικό στόχο των πολεμικών επιχειρήσεων του Ισραήλ, που δεν είναι άλλος από την καταστροφή της Χαμάς. Προφανώς η κυβέρνηση του Ισραήλ, όσο θα υπάρχουν όμηροι θα γίνεται δέκτης ισχυρών πιέσεων από το εσωτερικό και το εξωτερικό.
Συμπερασματικά, η εκεχειρία που συνήφθη ήταν αναγκαία για λόγους αρχών. Οι ανθρώπινες ζωές υπεράνω όλων. Οι συνέπειές της όμως θα φανούν στο άμεσο μέλλον επί του επιχειρησιακού και του πολιτικού πεδίου.
