Η αναζωπύρωση της συζήτησης για τα Γλυπτά του Παρθενώνα φέρνει στο προσκήνιο πυκνούς συμβολισμούς. Η συνάντηση του 19ου με τον 21ο αιώνα πάνω σε θέματα ταυτότητας και ψυχικής σύνδεσης είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα, αν όχι η πλέον ευανάγνωστη, έστω και όχι τόσο προβεβλημένη. Παρότι το αίτημα για την επιστροφή των Γλυπτών είναι ένα ιδεολογικό και πολιτικό προϊόν του 20ού αιώνα, είναι ο 21ος που μπορεί να το υπηρετήσει και ενδεχομένως να το οδηγήσει στην εκπλήρωσή του.
Για τους Ελληνες, τα Γλυπτά αγγίζουν πολλές πτυχές που δεν έχουν να κάνουν ούτε με την Ακρόπολη ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς ούτε με την τέχνη. Προφανώς υπάρχει και αυτή η αυτονόητη σύνδεση, αλλά ο βαθύς σύνδεσμος έχει περισσότερο σχέση με την ιδιοσυστασία της νέας ελληνικής εθνικής ταυτότητας. Στον αιώνα της συγκρότησης αυτών των ταυτοτήτων για πολλές κρατικές οντότητες της Ευρώπης, δηλαδή στον 19ο αιώνα, ο συμβολισμός είχε τη δύναμη της συγκολλητικής ουσίας και του ενοποιητικού πνεύματος. Τα υλικά του αυτοπροσδιορισμού ήταν πυλώνες εθνικής επιβίωσης.
Το Βρετανικό Μουσείο, προϊόν του διαφωτισμού και του εγκυκλοπαιδισμού του 18ου αιώνα, συμπύκνωνε για πολλές δεκαετίες το όραμα των μορφωμένων και ανερχόμενων αστικών τάξεων της Δύσης για πρόσβαση στη γνώση, στη φαντασμαγορία, στην επιστήμη, στο ανοίκειο. Ηταν και μια επίδειξη γεωπολιτικού ηγεμονισμού αλλά και ένα πειστήριο τεχνολογικής υπεροχής.
Η συζήτηση για τα Γλυπτά μάς οδηγεί και σε μια παράλληλη ιστόρηση της αλλαγής της φύσης και της αποστολής των μουσείων εν γένει, αλλά και στη μεταβολή του ρόλου των εθνών μετά την κατάρρευση των αυτοκρατοριών και την πτώση του παλαιού κόσμου, σε πρώτη φάση το 1918 και σε δεύτερη φάση το 1945. Ολη αυτή η πυκνή συζήτηση με τα πολλά κεφάλαια και άλλες τόσες εσωτερικές αντιφάσεις, μας οδηγεί επίσης και σε μια ανασκόπηση της πορείας της δικής μας χώρας ως ενός έθνους που τα τελευταία 42 έτη είναι μέλος του υπερεθνικού ευρωπαϊκού οικοδομήματος, από το οποίο εξαρτάται η ευημερία και η ασφάλεια.
Μέσα στο διαρκώς μεταβαλλόμενο κάδρο μιας ιδεολογικής γεωπολιτικής με πολλές άυλες, ψυχολογικές και συμβολικές διαστάσεις, το θέμα των Γλυπτών μπορεί να είναι και ένα ζήτημα ανασυγκρότησης της γεωγραφίας των ιδεών.
