Θεσπίστηκαν αυστηροί νόμοι. Συγκροτήθηκε ειδικό τμήμα στην ΕΛ.ΑΣ. για την προστασία των ζώων. Αφαιρέθηκε από τους δήμους η δυνατότητα επανεξέτασης διοικητικών προστίμων για παραβάτες διότι οι δήμαρχοι, για να μην δυσαρεστήσουν τους δημότες τους, «έσβηναν» τα περισσότερα πρόστιμα.
Εν ολίγοις, έχουν γίνει ιδιαίτερα πιεστικές οι συνθήκες για τους κακοποιητές ζώων, αν και δεν είναι σαφές τι ακριβώς σημαίνει αυτό σε πρακτικό επίπεδο. Αναρωτιέται κανείς πόσο ρεαλιστικό είναι ένα εξοντωτικό πρόστιμο απ’ αυτά που ακούμε κάθε τόσο. Γυναίκα που πιάστηκε να πετάει στα σκουπίδια τέσσερα νεογέννητα γατιά έλαβε διοικητικό πρόστιμο 120.000 ευρώ, τριάντα χιλιάδες ευρώ για το κάθε γατάκι. Πόσα χρήματα από αυτό το εντυπωσιακό, πράγματι, πρόστιμο θα καταλήξουν στα δημόσια ταμεία; Αμφιβάλλω αν θα καταλήξει κάτι.
Δεν ξεριζώνεται η βία με πρόστιμα, αυστηροποίηση ποινών και διαδικτυακά καλέσματα για μποϊκοτάζ· για να βελτιωθεί κάτι, κάποτε, πρέπει να γίνει δουλειά στο θρανίο.
Είναι γεγονός, πάντως, ότι έχουν γίνει πολλά βήματα τα τελευταία χρόνια για την αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας απέναντι στα ζώα. Αλλωστε, οι κεραίες των φιλόζωων πολιτών είναι πολύ ευαίσθητες και σε κάθε υπόθεση κακοποίησης παράγεται αντίδραση που δεν μπορεί να αγνοηθεί από τις Αρχές, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την κοινή γνώμη. Δεν είμαι σίγουρη, όμως, όταν κάθεται η σκόνη, τι αλλάζει. Οι ίδιοι οι άνθρωποι των φιλοζωικών οργανώσεων παραδέχονται ότι, ενώ πλέον γίνονται πολλές καταγγελίες, οι περισσότερες δεν προχωράνε και συχνά πρέπει να τηλεφωνούν καθημερινά σε εισαγγελείς και αστυνομικούς ρωτώντας για την εξέλιξη μιας υπόθεσης, εκτός κι αν έχουν την τύχη να πέσουν σε κάποιον εξαιρετικά φιλόζωο δικαστικό ή αστυνομικό για να τρέξουν πιο γρήγορα τα πράγματα.
Τα άρρωστα μυαλά δεν θα πάψουν να υπάρχουν, ούτε ο Ολιβερ της Αράχωβας θα είναι το τελευταίο ζώο που υποφέρει από ανθρώπινο χέρι. Δεν ξεριζώνεται η βία με πρόστιμα, αυστηροποίηση ποινών και διαδικτυακά καλέσματα για μποϊκοτάζ· για να βελτιωθεί κάτι, κάποτε, πρέπει να γίνει δουλειά στο θρανίο. Στα σχολεία, από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού αλλά και σταθερά μέχρι το γυμνάσιο και το λύκειο, πρέπει να βρεθούν ώρες για ουσιαστικά μαθήματα φιλοζωίας, σεβασμού, ενσυναίσθησης.
Να μάθουν τα παιδιά ότι μπορεί να είμαστε το κυρίαρχο είδος στον πλανήτη, αλλά δεν είμαστε το μοναδικό. Να καταλάβουν ότι τα ζώα αξίζουν ηθική αντιμετώπιση, δεν είναι αντικείμενα, έχουν ανάγκες και δεν είναι εδώ για εμάς, είναι εδώ μ’ εμάς. Και ακόμη κι αν δεν είναι κάποιος απαραίτητο να τα αγαπάει ή να ζει με ένα ζώο συντροφιάς, είναι υποχρεωμένος να τα σέβεται. Υπάρχει άφθονη άχρηστη γνώση στο ελληνικό σχολείο. Ας βρεθεί χρόνος για κάτι πραγματικά ουσιαστικό.
