Η εικόνα «κινούμενης άμμου» που παρουσιάζει το πολιτικό σύστημα, μια εικόνα η οποία εξακολουθεί να αποτυπώνεται ως καθρέφτης των κοινωνικών διεργασιών στο Κοινοβούλιο, πιστοποιεί απλώς ότι το επί δεκαετίες γνώριμο «παλαιό» ουσιαστικά δεν υπάρχει, αλλά και πως το άγνωστο «νέο» δεν έχει ακόμη γεννηθεί.
Σε αυτό το μεσοδιάστημα, που δείχνει να έχει ανησυχητικά μεγάλη χρονική διάρκεια, τα αρνητικά για το πολυτραυματισμένο προφίλ και την αξιοπιστία της πολιτικής, των πολιτικών και της Βουλής δείγματα πληθαίνουν. Οχι πως απουσιάζουν κάποια αναμφισβήτητα θετικής συμβολικής σημασίας, με κυριότερο τη «διόρθωση» που επήλθε με την έξοδο της φασιστικής Χρυσής Αυγής από το Κοινοβούλιο.
Η κατάσταση σήμερα, ως προς τα θεσμικά, χαρακτηρίζεται από έντονο το στοιχείο της έλλειψης ισορροπίας. Υπάρχει μια μεγάλη κυβερνώσα πλειοψηφία και από την άλλη μια αντιπολίτευση της οποίας ο πολυκερματισμός που προκλήθηκε από το αποτέλεσμα των εκλογών έγινε ακόμη μεγαλύτερος εξαιτίας εσωκομματικών αναταράξεων. Στην παρούσα στιγμή υπάρχουν εντός Βουλής (για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση) εννέα κοινοβουλευτικές ομάδες, αλλά και τρεις ανεξάρτητοι βουλευτές από δύο εκ των σχημάτων που διεκδίκησαν την ψήφο των πολιτών. Οι έως τώρα διαδικασίες και συζητήσεις στο Κοινοβούλιο σε ποια αρχικά συμπεράσματα οδηγούν; Πρώτον, η «γαλάζια» πλειοψηφία μπορεί θεωρητικά να έχει απόλυτη πολιτική κυριαρχία έναντι των αντιπάλων της, όμως αυτό λειτουργεί εν δυνάμει και ως παγίδα ανάδειξης διαφοροποιήσεων από τμήματα στο εσωτερικό της σε ορισμένα θέματα (ενδεικτικά αναφέρεται η περίπτωση της νομοθέτησης του γάμου ομοφύλων). Η χαλαρότητα ελλείψει ισχυρού αντίπαλου δέους και η άνεση που δημιουργεί η ανά περίπτωση θετική διάθεση τμημάτων της αντιπολίτευσης να στηρίξουν ορισμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες ευνοούν την ανάδειξη τέτοιων στάσεων οι οποίες, στην πιο αθώα εκδοχή τους, ραγίζουν επικοινωνιακά το προφίλ του «κυρίαρχου». Δεύτερον, για όσο ακριβώς διαρκεί ο πολυκερματισμός στο άλλο μισό του συστήματος, θα εξελίσσεται εντός του ένας σκληρός ανταγωνισμός για το ποιος θα βάλει την υπογραφή του σε μια αξιόπιστη εναλλακτική προς τη σημερινή κυβερνητική πρόταση. Το πόσο σκληρός είναι αυτός ο ανταγωνισμός φαίνεται από τις δηλητηριώδεις εκφράσεις που ανταλλάσσουν μεταξύ τους οι πολυκερματισμένοι, όπως «ύαινες», «αρουραίοι των υπονόμων», «συνέταιροι στο έγκλημα», «άρχων του σκότους», «μόνον εγώ»…
Είναι εμφανές, δεδομένων μάλιστα των διεθνών εξελίξεων και των κοινωνικών αναγκών, ότι δεν πρέπει να αργήσει άλλο η γέννηση του «νέου».
