Με αφορμή τα όσα φέρεται να διέπραξε ο 18χρονος, ακούστηκαν και πάλι οι φωνές για τις ευθύνες των γονέων σχετικά με την πορεία των παιδιών τους. Ευθύνες αυτονόητες, που ουδείς αμφισβητεί. Είναι δεδομένο ότι στην εποχή μας η λειτουργία της οικογένειας έχει αλλάξει, δεν θυμίζει σε τίποτα την οικογένεια παλιότερων εποχών. Αλλωστε, η εμφάνιση, προϊόντος του χρόνου, σε μαζική κλίμακα, των μονογονεϊκών οικογενειών έχει διαφοροποιήσει τον χαρακτήρα της παραδοσιακής οικογένειας. Ετσι ή αλλιώς, το αποτέλεσμα είναι πως τα παιδιά βρίσκονται με τους γονείς τους πολύ λιγότερο χρόνο απ’ ό,τι στο παρελθόν. Αυτό που επηρεάζει τη συμπεριφορά τους είναι πρωτίστως οι παρέες, που, για τους λόγους που προανέφερα, εκφεύγουν από τις κεραίες της οικογένειας. Δεν δίνω ελαφρυντικά, προσπαθώ να περιγράψω μια κατάσταση.
Τα περιστατικά της βίας των ανηλίκων αυξάνονται, απόδειξη ότι μια σχολική παρέα μπορεί –αν δεν προληφθεί– να μετατραπεί σε συμμορία.
Και εδώ ακριβώς υπεισέρχονται οι ευθύνες των εκπαιδευτικών. Είναι βολικό να τα φορτώνουμε όλα στους γονείς, αλλά και οι καθηγητές δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Θεωρητικά τουλάχιστον, συμμετέχουν και αυτοί στη διάπλαση της προσωπικότητας των μαθητών τους, στον βαθμό που με το πώς διδάσκουν αποτελούν ή δεν αποτελούν ένα υπόδειγμα για τους εφήβους. Επιπλέον, επειδή ο κυρίως χώρος κοινωνικοποίησης των παιδιών είναι το σχολείο, αυτοί γίνονται καθημερινοί μάρτυρες πώς συντελείται αυτή η κοινωνικοποίηση. Γνωρίζουν ή οφείλουν να γνωρίζουν πώς μια παρέα μετεξελίσσεται σε συμμορία ανηλίκων και πώς το bullying μετατρέπεται σε βιαιοπραγία. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο ρόλος του εκπαιδευτικού δεν είναι μόνον τιμωρητικός, είναι και διαπαιδαγωγικός. Οφείλει να νουθετήσει και να πείσει τον έφηβο που παρεκτρέπεται ότι η συμπεριφορά του είναι λάθος. Πόσοι εκπαιδευτικοί το κάνουν; Και πόσοι προτιμούν την ανώδυνη λύση, να κλείνουν τα μάτια τους σε φαινόμενα σχολικής βίας; Διάβαζα προχθές την απάντηση που έδωσε η διευθύντρια σχολικής μονάδας σε γονέα για το bullying που υφίστατο το παιδί του από συμμαθητές του: «Αν διώξω τον μαθητή που έκανε bullying στο παιδί σας, μπορεί και άλλος να κάνει τα ίδια. Τι θα κάνω; Θα τον διώξουμε και αυτόν;».Δεν έχει αντιληφθεί η συγκεκριμένη εκπαιδευτικός πως η συμπεριφορά στην αυλή του σχολείου συνήθως μεταφέρεται και εκτός σχολείου. Τα περιστατικά της βίας των ανηλίκων αυξάνονται, απόδειξη ότι μια σχολική παρέα μπορεί –αν δεν προληφθεί– να μετατραπεί σε συμμορία. Αν συμβεί αυτό το απευκταίο γεγονός, τότε ο έφηβος χάνεται μέσα στην ομάδα, αποκτά τα επιθετικά χαρακτηριστικά της αγέλης, υπακούει τυφλά στις οδηγίες του αρχηγού, μεταμορφώνεται σε έναν άλλον άνθρωπο, με τα γνωστά αποτελέσματα. Εικάζω πως μέσα από τέτοιες διαδρομές ο 18χρονος που έριξε τη φωτοβολίδα εντάχθηκε στη συμμορία που σχεδίασε και εκτέλεσε την επίθεση κατά των ανδρών της ΕΛ.ΑΣ. Η πορεία του δεν ξέφυγε μόνον από την προσοχή των γονέων του, αλλά και των δασκάλων του. Οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες.
