Μερικές φορές η Ιστορία κινείται σαν ένα «αδέσποτο βαγόνι», με τρομακτική ταχύτητα και χωρίς κανείς να μπορεί να κάνει τίποτα για να ανακόψει τη μοιραία πορεία του. Υποθέτω ότι πολλοί ήταν όσοι ένιωθαν κάπως έτσι τις παραμονές του Πρώτου αλλά και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Οσοι μεγαλώσαμε στα «πούπουλα» της δυτικής μεταπολεμικής ηγεμονίας ξεχάσαμε ότι βιώναμε ένα πολύ σπάνιο επεισόδιο. Νομίζαμε ότι η Ιστορία κινείται σαν ένα τρένο της γραμμής, με προγραμματισμένες στάσεις και βέβαιους προορισμούς. Ηλθαν μετά ο Τραμπ, το Brexit, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Μέση Ανατολή, για να μας αποδείξουν ότι οι βεβαιότητές μας ήταν αστείες, αφελείς.
Βλέπουμε τώρα την αμερικανική ελίτ να παρακολουθεί με τρόμο το φαινόμενο Τραμπ και να περιμένει τη νίκη του τον επόμενο Νοέμβριο. Οσοι διαβάζουν δημοσκοπήσεις και γνωρίζουν τα πράγματα από μέσα, αρχίζουν να το θεωρούν σχεδόν δεδομένο. Η Γουόλ Στριτ επενδύει στη Νίκι Χάλεϊ, σε μια προσπάθεια να υπερκεράσει τον Τραμπ στις προκριματικές εκλογές των Ρεμπουμπλικανών. Ο φιλελεύθερος Τύπος πιέζει, με τον τρόπο του, τον πρόεδρο Μπάιντεν να μη διεκδικήσει ξανά την προεδρία. Ο χρόνος, όμως, κυλάει με τρόπο αμείλικτο. Οι προθεσμίες τελειώνουν και τα περιθώρια εξαντλούνται.
Οταν η τύχη των ΗΠΑ, αλλά και της Δύσης, αρχίζει να εξαρτάται από τυχαία γεγονότα, είναι καιρός να ανησυχούμε όλοι.
Ολοι γνωρίζουν ότι ο Τραμπ σε μια δεύτερη θητεία του θα είναι εκδικητικός απέναντι σε όλους, αλλά και κυριολεκτικά ανεξέλεγκτος. Στην πρώτη θητεία επέλεξε για θέσεις-κλειδιά πρώην στρατηγούς ή έμπειρα πολιτικά στελέχη. Ο ίδιος θεωρεί πως όλοι αυτοί τον πρόδωσαν, με πρώτο τον αντιπρόεδρό του Μάικ Πενς. Σε μια δεύτερη θητεία θα επιλέξει δουλικούς υπηρέτες και κόλακες, ιδίως στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και της ασφάλειας.
Για εμάς εδώ στην Ευρώπη, η εκλογή του Τραμπ θα είναι ένα τεράστιο σοκ. Ενδεχομένως, χωρίς προηγούμενο. Η πολιτική των ΗΠΑ στην Ουκρανία και η στάση τους έναντι του Πούτιν θα είναι στον «αέρα». Το μέλλον του ΝΑΤΟ θα είναι στον «αέρα». Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα έχουν απέναντί τους άγνωστους και επιθετικούς ανθρώπους σε θέσεις-κλειδιά και έναν ηγέτη που δεν νοιάζεται καθόλου για την Ευρώπη. Ορισμένοι το βλέπουν αυτό σαν ευκαιρία για την Ευρώπη να ξυπνήσει, να απογαλακτιστεί από την Αμερική και να αποκτήσει πραγματική ισχύ, στρατιωτική και πολιτική. Δεν ξέρω πού βλέπουν την ευρωπαϊκή ηγεσία, η οποία με όραμα και αυτοπεποίθηση θα μπορούσε να επωμιστεί αυτή την προσπάθεια.
Προς το παρόν, παρακολουθούμε το μεγάλο ατύχημα της Δύσης καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη. Είναι απίστευτο πώς η πορεία των πραγμάτων εξαρτάται πια από το «αν ο Μπάιντεν θα στραβοπατήσει σε κάποια σκάλα και θα αναγκαστεί να αποχωρήσει από την κούρσα» και άλλα παρόμοια. Οταν η τύχη των ΗΠΑ, αλλά και της Δύσης, αρχίζει να εξαρτάται από τυχαία γεγονότα, είναι καιρός να ανησυχούμε όλοι.
