Οσοι ζουν στην περιφέρεια (πολιτικώς ορθός όρος για τη λέξη «επαρχία») φέρνουν τα προβλήματα και την αγωνία μικροαγροτών, μικροεπαγγελματιών, ιδιοκτητών κάποιου εξοχικού, να βρουν κάποιον, για ένα μεροκάματο. Οι Αλβανοί, που στη δεκαετία του ’90 έχτισαν τη μισή Ελλάδα και συνετέλεσαν τα μάλα στο θαύμα της ανάπτυξης κατά την εικοσαετία πριν από την κρίση, έφυγαν. Οι νεότεροι για άλλες δυτικές χώρες, όπου οι απολαβές είναι περισσότερες, και σε ό,τι αφορά τα χρήματα και τον τρόπο ζωής. Οι μεγαλύτεροι γυρίζουν στην πατρίδα τους.
Οι εικόνες που κάποιος με ένα αγροτικό περνούσε από τις πιάτσες των εργατών για να διαλέξει ποιους θα «φορτώσει» αποτελούν πλέον παρελθόν. Τώρα όλοι παρακαλούν όσους ξέμειναν για να «περάσουν κι από τη δουλειά τους». Ο ανταγωνισμός ανεβάζει τα μεροκάματα, τα μεροκάματα ανεβάζουν τις τιμές των αγροτικών (πρωτίστως) προϊόντων και στο τέλος όλοι κλαίμε στα κανάλια για την καταραμένη ακρίβεια.
Ολα αυτά δεν τα ξέρουν οι κάτοικοι των βορείων προαστίων της Αθήνας και οι εκπρόσωποι των μικρών ακροδεξιών κομμάτων στη Βουλή. Αναφερόμαστε σε αυτούς που ξεσπάθωσαν κατά της τροπολογίας της κυβέρνησης, με την οποία δίνεται άδεια παραμονής και εργασίας σε όσους βρίσκονται έστω παρανόμως στην Ελλάδα, αλλά υπό αυστηρές προϋποθέσεις: δήλωση εργασίας από εργοδότη στην Ελλάδα, συνεχής παραμονή επί τουλάχιστον τρία χρόνια κ.ά.
Κάποιοι από αυτούς εισήλθαν παρανόμως στην Ελλάδα. Είναι «λαθρομετανάστες», που λένε κάποιοι με σαφή πρόθεση προσβολής τους. Αλλοι –και πιθανότατα οι περισσότεροι– είχαν άδειες παραμονής, αλλά δεν τις ανανέωσαν. Πρωτίστως, διότι κάθε τέτοια προσπάθεια είναι Γολγοθάς χωρίς εξασφαλισμένα αποτελέσματα. Αν σκεφτούμε μόνο τι τραβάμε εμείς οι Ελληνες όταν πέφτουμε στα νύχια του Δημοσίου («δεν προβλέπεται, κύριε…»), μπορούμε να φανταστούμε τι τραβάει κάποιος αλλοεθνής που μπορεί να μη μιλάει και καλά τη γλώσσα. Πάντως, για ένα πράγμα δεν πρέπει να ανησυχούμε. Οτι «η χώρα μας, με αυτήν την τροπολογία, γίνεται, επί της ουσίας, φάρος προσέλκυσης λαθρομεταναστών» (Αντώνης Σαμαράς, 15.12.2023). Η πραγματικότητα, όμως, είναι άλλη: τους παρακαλάμε να μείνουν και αυτοί φεύγουν.
Είναι ίδιον των πολιτικών να πουλάνε πατριωτισμό με αντάλλαγμα ψήφους. Το κάνουν όλοι. Το κακό είναι ότι κάποιοι πάνε πέρα από αυτό. Εισάγουν λαθραίους ή «λαθρο»-φόβους είτε από το παρελθόν είτε από την εμπειρία άλλων χωρών, χωρίς να υπολογίζουν τη ζημία που προκαλούν στην οικονομία και εντέλει στην ίδια την πατρίδα, που θεωρητικώς και πολύ υποκριτικά θέλουν να προστατεύουν. Ή, τουλάχιστον, αυτό δηλώνουν…
