Πάλι καλά, να λέμε, που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν σηκώθηκε όρθιος για να απαγγείλει σε στάση προσοχής το παιδικό μας ποίημα «της πατρίδος μου η Σημαία έχει χρώμα γαλανό και στη μέση χαραγμένο έναν κάτασπρο σταυρό. Κυματίζει με καμάρι, δεν φοβάται τον εχθρό, σαν τη θάλασσα γαλάζια και λευκή σαν τον αφρό».
Δυστυχώς, έκανε τα πράγματα χειρότερα. «Προφανώς», είπε, «πάντοτε εμείς προστατεύουμε την ελευθερία της τέχνης. Υπάρχουν όμως και πράγματα που είναι πάνω από όλα, είναι ιερά και πάνω από την τέχνη. Η ελληνική σημαία είναι το σύμβολο του έθνους και πρέπει να εξαιρείται όλων των υπολοίπων που συζητάμε» (ΣΚΑΪ, 19.12.2023). Να σημειώσουμε ότι ο Χαρίλαος Φλωράκης το ‘χε πει καλύτερα: “Καθένας στο κόμμα μας μπορεί να λέει τη γνώμη του, αρκεί αυτή να είναι η σωστή”» (ομιλία στην ΕΣΗΕΑ, 1977).
Η δήλωση του κ. Παύλου Μαρινάκη σηκώνει πολλή κουβέντα. Κατ’ αρχάς, το «προφανώς» παίρνει μπόλικο νερό. Δεν έχει δα και φοβερό παλμαρέ στα ζητήματα ελευθερίας της έκφρασης αυτή η κυβέρνηση. Αντιθέτως, θα λέγαμε. Κατά δεύτερον, αν δεχθούμε τη θεωρία του κ. Μαρινάκη ότι «η ελληνική σημαία είναι το σύμβολο του έθνους και πρέπει να εξαιρείται όλων των υπολοίπων που συζητάμε», τότε γιατί οι σημαίες των Ενόπλων Δυνάμεων «βεβηλώνονται» διά των θυρεών των σωμάτων; Προς Θεού! Δεν λέμε ότι πρέπει να αποκαθηλωθούν και αυτές, αν και δεν διαφαίνεται τέτοιος κίνδυνος· απ’ ό,τι φαίνεται, ο κ. Γιώργος Γεραπετρίτης μόνο τον «Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης» διαβάζει. Αλλά βλέπουμε ότι η σημαία χρησιμεύει ως πλαίσιο για να εκφραστεί κάτι επιπλέον, όπως π.χ. η ανδρεία ενός στρατιωτικού σώματος. Ετσι ακριβώς το χρησιμοποίησε η εικαστικός κ. Γεωργία Λαλέ για να εκφράσει ένα πρόβλημα των καιρών μας. Ας μην ξεχνάμε ότι επί πολλά χρόνια «της πατρίδος μας η Σημαία είχε χρώμα γαλανό και στη μέση χαραγμένο τον βασιλικό θυρεό». Αλλαξαν οι εποχές, άλλαξε και η σημαία, αν και ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί στη δεκαετία του ’70 αντικαταστάθηκε το παλιό σύμβολο, που είχε «στη μέση χαραγμένο έναν κάτασπρο σταυρό», με τη σημαία του ναυτικού. Δεν θυμάμαι να είχε γίνει κάποια συζήτηση τότε, ίσως επειδή «το σύμβολο του έθνους και πρέπει να εξαιρείται όλων των υπολοίπων που συζητάμε», που λέει και ο κ. Μαρινάκης.
Υπάρχει ένα διαχρονικό πρόβλημα ανελευθερίας της έκφρασης στη χώρα. Υπάρχει κι ένα μικρότερο πρόβλημα με την κυβέρνηση, που χρόνια τώρα πορεύεται με υψωμένη τη σημαία του φιλελευθερισμού. Μάλλον πρόκειται για σημαία ευκαιρίας. Η μόνη σταθερά της είναι ο αφορισμός του Γκράουτσο Μαρξ: «Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν δεν αρέσουν (σ.σ.: στον κ. Δημήτρη Νατσιό) έχουμε κι άλλες».
