Φαίνεται πως ο Εντι Ράμα ξανασκέφτεται τους χειρισμούς του στην υπόθεση Μπελέρη. Προχθές αναγκάστηκε να παραδεχθεί πως ο Φρέντι Μπελέρης είναι ο εκλεγμένος δήμαρχος της Χειμάρρας. Αιτία η απόφαση αλβανικού δικαστηρίου, που δεν αναγνωρίζει στον ηττημένο δήμαρχο Γκιόργκι Γκόρος το δικαίωμα να ασκεί τα καθήκοντά του επειδή ο φυλακισμένος Μπελέρης δεν έχει ορκιστεί. Υστερα από αυτή την απόφαση υπάρχει ένα κενό εξουσίας στον Δήμο Χειμάρρας, με πλείστα όσα επακόλουθα που αφορούν τη λειτουργία του. Το παραδέχθηκε και ο Αλβανός πρωθυπουργός.
Αυτή η ελαφρά μετατόπιση του Εντι Ράμα από τις προηγούμενες άκαμπτες θέσεις του είναι δεδομένη και καταγράφεται. Δεν γνωρίζουμε αν απλώς παραδέχτηκε την πραγματικότητα και μέχρι εκεί, ή αν αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την ομαλή διευθέτηση της υπόθεσης Μπελέρη. Το άλλο δεδομένο είναι η σταθερή στάση της ελληνικής κυβέρνησης η οποία, εδώ και πολύ καιρό, δηλώνει προς πάσα κατεύθυνση πως αυτή η υπόθεση δεν αποτελεί μια διαφορά μεταξύ δύο κρατών, αλλά αφορά την παραβίαση του κράτους δικαίου από την αλβανική κυβέρνηση. Ως εκ τούτου, αγγίζει τον σκληρό πυρήνα των αξιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που είναι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Για τη θέση της στην υπόθεση Μπελέρη η ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε πιέσεις και κριτική, όχι μόνον από τον Γερμανό καγκελάριο, αλλά και από εγχώριους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Γι’ αυτή τη θέση της η ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε πιέσεις και κριτική, όχι μόνον από τον Γερμανό καγκελάριο, αλλά και από εγχώριους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, που υποστήριζαν πως για έναν δήμαρχο με «περίεργο παρελθόν» δεν αξίζει τον κόπο να χαλάσουμε τις σχέσεις μας με ένα γειτονικό κράτος. Κάποιοι μάλιστα παραλλήλιζαν αυτή τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης με το πώς αντιμετώπισε η πατρίδα μας το μακεδονικό ζήτημα τα τελευταία τριάντα χρόνια. Μας καλούσαν και οι από μέσα και οι απέξω να δούμε τη μεγάλη εικόνα, που είναι η ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Το ερώτημα είναι ένα: γιατί θα πρέπει πάντα η Ελλάδα να βλέπει τη μεγάλη εικόνα; Διότι «μεγάλη εικόνα» σημαίνει πως για χάρη της παραβλέπουμε τα εικονίδια. Ελα όμως που σ’ αυτά τα εικονίδια κρύβονται ελληνικά συμφέροντα, κρύβονται εθνικές ευαισθησίες! Γιατί όλοι αυτοί δεν καλούν τον Εντι Ράμα να δει από τη δική του πλευρά τη μεγάλη εικόνα για την πατρίδα του; Αξίζει τον κόπο η Αλβανία, για χάρη ενός εκλεκτού του πρωθυπουργού της, ενός ηττημένου δημάρχου –γιατί περί αυτού πρόκειται– να θέσει σε κίνδυνο την ενταξιακή της πορεία; Γιατί το μπαλάκι θα πρέπει μονίμως να πετιέται στην ελληνική πλευρά;
Η ελληνική κυβέρνηση έχει αντιληφθεί πως περιθώρια για συμβιβασμούς δεν υπάρχουν διότι στο πρόβλημα δεν χωρούν και δεν συγχωρούνται συμβιβαστικές λύσεις. Ή ορκίζεται δήμαρχος ο νικητής των εκλογών ή υπάρχει παραβίαση του κράτους δικαίου. Πάνω σ’ αυτή τη βάση, που είναι και η ουσία της διαφοράς, τι συμβιβασμός να γίνει;
