Τι σημαίνει η κομματική πειθαρχία; Oτι μία πολιτική περίσταση είναι τόσο σοβαρή που η διαχείρισή της απαιτεί πλήρη συμμόρφωση με την επίσημη γραμμή του κόμματος. Τι σημαίνει η εξαίρεση στην κομματική πειθαρχία; Προφανώς, ότι ο εξαιρούμενος είναι σημαντικότερος από την πολιτική περίσταση ή από την κομματική γραμμή. Αν όμως μία μονάδα μπορεί να είναι σημαντικότερη από το πολιτικό διακύβευμα, τότε μάλλον και το διακύβευμα δεν είναι ιδιαίτερα κρίσιμο. Αν υποθέσουμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς έχει κάποιο θεϊκό δικαίωμα να παραμένει στη Ν.Δ. ενώ διαφωνεί με ένα θέμα στο οποίο η Ν.Δ. δεν «σηκώνει» διαφωνίες, γιατί οι υπόλοιποι βουλευτές να ταχθούν υπέρ της επίσημης γραμμής και όχι υπέρ της θέσης Σαμαρά; Για να έχει τη θέση που έχει και να παραμένει στην παράταξη, προφανώς ο Αντώνης Σαμαράς έχει κάποιο δίκιο, το οποίο η παράταξη αναγνωρίζει εμμέσως. Αρκεί άραγε μόνη της η ιδιότητά του ως πρώην πρωθυπουργού ώστε αυτός να διαφοροποιείται ανεμπόδιστος; Μάλλον όχι. Πρέπει και το περιεχόμενο της διαφοροποίησης να παίζει τον ρόλο του· πρέπει να λογίζεται ως συγγνωστό. Το μήνυμα που στέλνει η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας με αφορμή την τροπολογία Καιρίδη είναι ένα μήνυμα σύγχυσης και αντίφασης.
Δεξιά χάσματα
Στα ταυτοτικά ζητήματα του ΣΥΡΙΖΑ, η Ν.Δ. εμφανιζόταν πάντα λαλίστατη. Για πολύ καιρό πριν από τη διάσπασή του, ανέλυε πρόθυμα τις εσωκομματικές του αντιπαλότητες και τα αδιέξοδα που προκύπτουν όταν η ιδεοληψία τίθεται υπεράνω του ρεαλισμού. Στη Ν.Δ. άρεσε να ποζάρει ως συγκροτημένο μέτωπο λογικής και σε μεγάλο βαθμό κατάφερνε να πείθει ως τέτοιο, κυρίως λόγω της εικόνας διάλυσης που παρουσίαζαν οι ανταγωνιστές της. Ομως η στάση Σαμαρά στο θέμα της χορήγησης άδειας διαμονής σε παράνομους μετανάστες αναδεικνύει κάτι που λόγω ευνοϊκών συγκυριών έμεινε για καιρό στην αφάνεια: η Ν.Δ. δεν είναι απλώς πολυτασικό κόμμα, αλλά κόμμα που φιλοξενεί ένα μωσαϊκό ασυμβίβαστων απόψεων. Μπορεί κανείς να πει μάλιστα ότι τα χάσματα εντός της Ν.Δ. είναι μεγαλύτερα απ’ ό,τι ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ. Στον ΣΥΡΙΖΑ οι διαφορές συνίσταντο κυρίως σε δογματικές λεπτομέρειες· στη Ν.Δ. υπάρχουν διαφορές ιδεολογικής ουσίας, που με τον καιρό οξύνονται. Ο φιλελεύθερος αέρας Μητσοτάκη (που κι αυτός επιδέχεται συζήτηση) δεν είναι αρκετά ισχυρός για να παρασύρει, πόσο μάλλον να ανατρέψει, εδραιωμένες δεξιές (ενίοτε και ακροδεξιές) πεποιθήσεις, ιδίως σε ιστορικές περιόδους που ερεθίζουν τα λεγόμενα συντηρητικά αντανακλαστικά. Οσο το μεταναστευτικό παραμένει σε εκκρεμότητα και πλήττει την κοινωνική συνοχή, τόσο οι απόψεις Σαμαρά θα έχουν κοινωνικά και πολιτικά ερείσματα. Ο πρώην πρωθυπουργός, λοιπόν, εξαιρείται από την κομματική πειθαρχία γιατί, ανάμεσα στις πολλές οπισθοδρομικές ιδέες που εκπροσωπεί, ψιθυρίζει και ορισμένες άβολες αλήθειες που η φιλελεύθερη πολιτική δεν έχει βρει τα εργαλεία να διαχειριστεί αποτελεσματικά.
Αλυσιτέλεια
Ναι, ισχύει ότι το να σπρώχνουμε κάτω από το χαλί την ύπαρξη χιλιάδων παράνομων μεταναστών στη χώρα είναι ύψιστη μορφή υποκρισίας. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν δίπλα μας, δραστηριοποιούνται στην κοινωνία ποικιλοτρόπως και θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβιώσουν. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε λοιπόν είναι να αναγνωρίσουμε την παρουσία τους, γιατί μόνο τότε θα μπορέσουμε να την αξιοποιήσουμε προς όφελός μας και προς όφελός τους. Είναι όμως εξίσου υποκριτικό να παριστάνουμε ότι η παροχή νόμιμης εργασίας σε πρόσωπα που βρίσκονται παράνομα στη χώρα είναι κάποιου είδους νίκη· δεν είναι. Ενα προηγμένο κράτος οφείλει να ελέγχει ποιοι εισέρχονται στο έδαφός του και να επιβάλλει τη νομιμότητα δίκαια και έγκαιρα· όχι να μοιράζει τυράκια στα τυφλά για να αποκαλυφθούν αυτοβούλως οι άνθρωποι που ζουν εν κρυπτώ, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Επειτα, πώς διασφαλίζεται ότι οι παράνομοι μετανάστες θα επιλέξουν τη νόμιμη εργασία αν δουλεύουν ήδη παράνομα; Δεν είναι προτιμότερο γι’ αυτούς να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους αντί να διεκδικήσουν μια άδεια διαμονής με ημερομηνία λήξης; Να γιατί το μεταναστευτικό δεν λύνεται με τροπολογίες: αν λυνόταν τόσο εύκολα, θα είχε λυθεί ήδη.
