Είναι η δεύτερη φορά που το Ισραήλ καταθέτει συγκεκριμένες προτάσεις, όχι απλώς εκεχειρίας, αλλά κατάπαυσης των εχθροπραξιών. Η πρώτη ήταν όταν πριν από έναν περίπου μήνα ο αντιπρόσωπός του στον ΟΗΕ έθεσε δύο όρους για να σιγήσουν τα όπλα. Να απελευθερωθούν όλοι οι όμηροι και η Χαμάς να παραδώσει στο Ισραήλ αυτούς που ευθύνονταν για την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου.
Η λεγόμενη διεθνής κοινότητα και οι διάφορες «φιλειρηνικές» οργανώσεις, που δεν βρήκαν μια κουβέντα να πουν για την 7η Οκτωβρίου, έκαναν ότι δεν άκουσαν αυτή την πρόταση. Ανοίγω μια παρένθεση. Οσο ο ισραηλινός στρατός ανακαλύπτει και εξουδετερώνει υποδομές της Χαμάς τόσο επαληθεύονται οι αιτιάσεις της κυβέρνησης του Ισραήλ για τον «περίεργο» ρόλο συγκεκριμένων ανθρωπιστικών οργανώσεων. Τα πειστήρια συνενοχής τους έρχονται κυριολεκτικά στο φως της δημοσιότητας, κατακλύζοντας το Διαδίκτυο.
Τους Παλαιστινίους συμφέρει η όποια λύση να δοθεί επί προεδρίας Μπάιντεν. Διαφορετικά…
Προχθές ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου επανήλθε, καταθέτοντας μέσω της εφημερίδας Wall Street Journal μια πρόταση κατάπαυσης των εχθροπραξιών με τρεις όρους. 1. Η Χαμάς θα πρέπει να εξουδετερωθεί πλήρως. 2. Η Γάζα να αποστρατιωτικοποιηθεί και 3. Η παλαιστινιακή κοινωνία να αποριζοσπαστικοποιηθεί. Νομίζω πως ο πρώτος όρος βρίσκεται μπροστά από κάθε λύση. Δεν είναι μόνον το συγκεκριμένο τρομοκρατικό χτύπημα, είναι και οι απειλές για επανάληψή του που εκτοξεύονται κάθε τόσο από τους τρομοκράτες. Ο δεύτερος όρος αφορά πλέον την εθνική ασφάλεια του ίδιου του Ισραήλ και των πολιτών του, οι οποίοι ζουν στην παραμεθόριο περιοχή. Είναι αυτονόητη η υποχρέωση κάθε σοβαρού κράτους να προσφέρει ασφαλή διαβίωση στους πολίτες του. Και μια Γάζα με ένοπλες ομάδες τρομοκρατών δεν προσφέρει καμιά ασφάλεια. Ο τρίτος όρος αναμφίβολα είναι και ο πιο δύσκολος, διότι αναφέρεται στη συντριπτική πλειονότητα ενός ολόκληρου λαού που δεν θέλει –και λόγω ιστορικών βιωμάτων– να συνυπάρξει ειρηνικά με τον γείτονά του. Επιθυμεί και επιδιώκει την πλήρη εξαφάνισή του από τον χάρτη. Το σύνθημα «από το ποτάμι έως τη θάλασσα» αυτό μαρτυρεί. Συνεπώς, για να σβήσει αυτό το μίσος χρειάζεται η επανεκπαίδευση των Παλαιστινίων και συγκεκριμένες γενναιόδωρες κινήσεις του κράτους του Ισραήλ που θα συμβάλλουν σ’ αυτή την επανεκπαίδευση.
Αν η ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής διέθετε στοιχειώδη πολιτική σκέψη θα δεχόταν τους όρους του Ισραηλινού πρωθυπουργού ως βάση για διαπραγματεύσεις. Φυσικά αυτοί οι τρεις όροι εκφράζουν τις απαιτήσεις της μιας πλευράς, όμως πάντα τους όρους βάζει ο νικητής ή ο ισχυρότερος. Και ο χρόνος στη Γάζα δεν δουλεύει υπέρ της Χαμάς και των Παλαιστινίων. Εγραφα πριν από λίγες ημέρες πως η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ είναι διαπαιδαγωγημένη ιστορικά να μην υποκύπτει στις διεθνείς πιέσεις σε ζητήματα εθνικής ασφαλείας. Προέχει αδιαπραγμάτευτα η ολοκλήρωση μιας επιχείρησης που εξελίσσεται. Εξάλλου, τους Παλαιστινίους συμφέρει η όποια λύση να δοθεί επί προεδρίας Μπάιντεν. Διαφορετικά…
