Εάν έχετε παιδιά από δέκα ετών και πάνω, να τα πάτε να δουν την προβολή «Είμαστε όλοι αστρόσκονη» στο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Η προτροπή ισχύει όχι μόνο για τις γιορτινές μέρες αλλά και μετά από αυτές.
Θα κάνετε ένα μικρό δώρο όχι μόνο στα παιδιά σας αλλά και στους εαυτούς σας. Για σαράντα περίπου λεπτά θα νιώσετε ότι πετάτε σε σφαίρες ασύλληπτα μακρινές και αδιανόητα μεγάλες – όχι μόνον στα πέρατα του Σύμπαντος αλλά και μέσα σε προϊστορικές σπηλιές, στον βυθό της θάλασσας κατά τους μακρινούς χρόνους όπου η ζωή έκανε την εμφάνισή της στη Γη.
Το «Είμαστε όλοι αστρόσκονη» είναι το (ψηφιακό) κύκνειο άσμα του αείμνηστου Διονύση Σιμόπουλου. Υπό την ατμοσφαιρική μουσική υπόκρουση του Βαγγέλη Παπαθανασίου (που επίσης δεν βρίσκεται στη ζωή), η παράσταση στο Πλανητάριο έχει σαν ηχητικό φόντο τη φωνή του Δ. Σιμόπουλου, ο οποίος υπογράφει την αφήγηση, το σενάριο και τη σκηνοθεσία.
Για όσους είχαμε τη χαρά να τον γνωρίσουμε και την τιμή να συνεργαστούμε μαζί του, η «Αστρόσκονη» είναι και μια ιδιαιτέρως συγκινητική στιγμή: η ψυχή και η καρδιά του Ευγενιδείου Πλανηταρίου επί σειρά δεκαετιών είναι και πάλι μαζί μας…
Πέρα από θεαματική διαστρική περιήγηση (μεταξύ των άλλων, θα παρακολουθήσετε τα πρώτα βίαια χρόνια της Γης και, κυρίως, την απίστευτα βίαιη γένεση της Σελήνης, όπως επίσης θα δοκιμάσετε μια ιλιγγιώδη καταβύθιση στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας), η βασική ιδέα πίσω από την «Αστρόσκονη» είναι αυτό που δηλώνει και ο τίτλος: τα μικροσκοπικά συστατικά που αποτελούν τους οργανισμούς πάνω στη Γη προέρχονται όντως από τα άστρα, καθώς οι αρχέγονες ζυμώσεις στο άστατο ηλιακό μας σύστημα εκατομμύρια χρόνια πριν έφεραν στη Γη μας υλικά των αστέρων και άλλων ουράνιων σωμάτων.
Η παράσταση περιλαμβάνει και καίριες αναφορές στην εξέλιξη της αστρονομίας και των διαστημικών τηλεσκοπίων, ενώ οραματίζεται τις πρώτες ανθρώπινες αποικίες στη Σελήνη.
Το έχουμε ξαναπεί: αυτή είναι μια εποχή θαυμάτων για την κοσμολογία, την αστροφυσική, την αστρονομία. Και, για να μην πάμε πολύ μακριά, είναι εκπληκτικές οι ανακαλύψεις που γίνονται εντός της «αστρικής μας γειτονιάς», του ηλιακού μας συστήματος: πόσο ριζικά διαφέρουν οι βραχώδεις «εσωτερικοί» πλανήτες (Ερμής, Αφροδίτη, Γη και Αρης) από τους γιγαντιαίους αέριους «εξωτερικούς» (Δία, Κρόνο, Ουρανό, Ποσειδώνα) και γιατί άραγε συμβαίνει αυτό.
Ολο και περισσότερο, οι επιστήμονες αναθεωρούν τις θεωρίες τους ως προς τη δημιουργία των πλανητών. «Οι νόμοι της φυσικής είναι παντού οι ίδιοι αλλά η διαδικασία της δημιουργίας των πλανητών είναι τόσο σύνθετη που το σύστημα γίνεται χαοτικό», δήλωνε πολύ πρόσφατα στο περιοδικό The Wired ο πλανητολόγος Αλεσάντρο Μορμπιντέλι, αστρονόμος στο παρατηρητήριο της Κυανής Ακτής, στη Νίκαια της Γαλλίας.
Μια βόλτα από το Πλανητάριο αυτές τις μέρες ή στην αυγή του 2024 συνιστάται για ψυχοθεραπεία και για τα αναγκαία εκείνα άλματα του στριμωγμένου μυαλού μας.
Καλή χρονιά σε όλες και όλους!
