Το νέο έτος θα είναι προφανώς συνέχεια του προηγουμένου, που εκπνέει απόψε τα μεσάνυχτα. Υπάρχει βέβαια πάντοτε η προσδοκία βελτιώσεως των συνθηκών που επικρατούν σε κάθε χώρα, σε κάθε οικογένεια, σε κάθε άτομο ξεχωριστά. Και από την άποψη αυτή η πρώτη μέρα του 2024 είναι ένα εφαλτήριο ελπίδος. Ετσι κυλάει η ζωή, το ωραιότερο και μεγαλύτερο ταξίδι κάθε ανθρώπου που έρχεται στη Γη.
Θα ήταν, ωστόσο, ασύνετο κανείς να αγνοήσει πως διανύουμε μία περίοδο αστάθειας και γενικής ανατροπής. Πέρασε και άλλοτε η ανθρωπότητα παρόμοιες εποχές. Τέσσερα χρόνια μόλις μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου, ο T.S. Eliot δημοσίευε το 1922 ένα ποίημα με τίτλο «Η έρημη χώρα».
Συνθέτοντας ψηφίδες μιας παλαιότερης εποχής –από τον Δάντη, τον Τσώσερ, τον Σαίξπηρ και άλλους πολλούς– σχημάτισε την εικόνα της Ευρώπης μετά τον καταστροφικό εκείνον πόλεμο, που σάρωσε το παλαιό της σύστημα. Αυτό, ωστόσο, που προέκυψε από εκείνη τη βιβλική καταστροφή ήταν κάτι που ουδείς ανέμενε ή ευχόταν. Και αναδείχθηκαν κατά σειρά στην εξουσία οι Μπολσεβίκοι στη Ρωσία, ο Μουσολίνι στην Ιταλία και τέλος ο Αδόλφος Χίτλερ στη Γερμανία. Ολοι τους «αυτοδημιούργητοι», εκ του πολιτικού περιθωρίου.
Στις μέρες μας η γενική ανατροπή εκπορεύεται από τις ΗΠΑ, την «μεγαλύτερη δημοκρατία» σε επίπεδο παγκόσμιο. Και ένας πρόεδρος προχωρημένης ηλικίας, βιολογικώς μάλλον ασταθής, ο Τζο Μπάιντεν, ετέθη επικεφαλής μιας εκστρατείας σαρώσεως των αυταρχικών καθεστώτων. Η οικουμενική κυριαρχία είναι ο στόχος κάθε αυτοκρατορίας στην Ιστορία της ανθρωπότητος. Μόνον η «έκταση» της οικουμένης διευρύνεται με τα χρόνια γεωγραφικώς. Ολες τους, όμως, πέραν της αυτονόητης προωθήσεως του υλικού συμφέροντος έχουν ανάγκη ιδεολογικής επικαλύψεως. Η τελευταία απόπειρα δημιουργίας αυτοκρατορίας οικουμενικής, κομμουνιστικής ιδεολογίας, επιχειρήθηκε στη Σοβιετική Ενωση που τελικώς κατέρρευσε. Οι Ηνωμένες Πολιτείες φιλοδοξούν να διαμορφώσουν νέα παγκόσμια τάξη στη βάση των φιλελεύθερων πολιτικών και οικονομικών αρχών του Διαφωτισμού.
Ο στόχος ευγενής και αξιέπαινος ο αγώνας συντριβής «αυταρχικών καθεστώτων» και απελευθερώσεως του ανθρώπου. Μόνον που πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος πως η καταστροφή μιας έστω ανεπιθύμητης ισορροπίας, ενδέχεται να δημιουργήσει «συσπειρώσεις» επικίνδυνες ή να αναδείξει μη ελεγχόμενες δυνάμεις. Συμβαίνουν και τα δύο από μία άποψη στις μέρες μας. Ο διακυβερνητικός οργανισμός των BRICKS με συνολικό ΑΕΠ περί τα είκοσι οκτώ τρισ. δολάρια, απειλεί τη διεθνή κυριαρχία του αμερικανικού νομίσματος. Η αντιπαράθεση με τη Ρωσία δεν είχε μέχρι στιγμής το επιθυμητό αποτέλεσμα και σταδιακά αποδιοργάνωσε πολιτικά και οικονομικά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Τέλος, η αδυναμία ή απροθυμία του κ. Μπάιντεν να τιθασεύσει τις υπερβασίες του Ισραήλ στη Γάζα δημιουργεί προϋποθέσεις μιας πλήρους αναφλέξεως στην περιοχή.
Με αυτά τα δεδομένα αρχίζει το 2024 και άγνωστο πού οδηγούμαστε. Αλλά επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ας διατηρήσουμε όσο είναι δυνατό μία ψυχραιμία. Και ας μας φυλάει ο Θεός από ηγέτες που φιλοδοξούν να αλλάξουν τον κόσμο. Καλή Χρονιά.
