Σε έρευνά της η εφημερίδα Washington Post αναφέρεται στις σχέσεις του κόμματος της Μαρίν Λεπέν, Εθνικός Συναγερμός, με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, με σκοπό την υπονόμευση του Εμανουέλ Μακρόν. Αυτές οι κατηγορίες δεν είναι καινούργιες, είχαν διατυπωθεί και στο παρελθόν. Μάλιστα, η Μαρίν Λεπέν είχε παραδεχθεί πριν από μερικά χρόνια πως το κόμμα της, που τότε ονομαζόταν Εθνικό Μέτωπο, είχε δανειοδοτηθεί με 40 εκατομμύρια ευρώ από τσεχορωσική τράπεζα. Το ρεπορτάζ της Washington Post βασίζεται σε στοιχεία που διέρρευσαν μέσα από τη Μόσχα σε υπηρεσία ασφαλείας ευρωπαϊκού κράτους. Σκοπός της προσπάθειας υπονόμευσης του Γάλλου προέδρου είναι η αποδυνάμωση του φιλοουκρανικού μπλοκ στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ουδείς αμφιβάλλει για την εγκυρότητα της συγκεκριμένης εφημερίδας. Συνεπώς, τα στοιχεία που δημοσιεύει δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθούν, παρόλο που ο εκπρόσωπος του Εθνικού Συναγερμού τα διέψευσε, υπενθυμίζοντας ότι το κόμμα του αποδοκίμασε την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία. Βέβαια, δεν θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς, διότι η καταπάτηση του διεθνούς δικαίου ήταν ιδιαίτερα κραυγαλέα. Με δεδομένη τη σθεναρή αντίσταση των Ουκρανών –πολεμούν επί δύο χρόνια χάρη στη σημαντική βοήθεια κυρίως των ΗΠΑ και της Βρετανίας– η στρατηγική του Κρεμλίνου και των φίλιων δυνάμεων εντοπίζεται πλέον στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων εντός του φιλοουκρανικού μπλοκ, έτσι ώστε να περιοριστεί η στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία. Πώς θα γίνει αυτό; Με την αποδυνάμωση των κυβερνήσεων που απαρτίζουν αυτό το μπλοκ. Σε αυτό, σοβαρό ρόλο διαδραματίζει, πρωτίστως, με fake news η περίφημη «φάρμα των ρωσικών τρολ» του Διαδικτύου, μια «φάρμα» άριστα οργανωμένη, στην οποία αποδίδονται οι στοχευμένες επιθέσεις κατά συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων διόλου αρεστών στον Πούτιν.
Η εισβολή στην Ουκρανία διεύρυνε την ισχύ του ΝΑΤΟ, που μέχρι τότε ήταν ένας απονεκρωμένος οργανισμός.
Χωρίς καμιά συστολή, απροκάλυπτα, ο Ζαν-Λικ Σαφοζέ, πρώην ευρωβουλευτής του Εθνικού Μετώπου και πολιτικός που διατηρεί ιδιαίτερες σχέσεις με τη ρωσική πρεσβεία στο Παρίσι, δήλωσε πως «όλες οι κυβερνήσεις της Δυτικής Ευρώπης θα αλλάξουν». Τι εννοεί ο Σαφοζέ δεν χρειάζεται εξήγηση. Το ερώτημα είναι πώς θα γίνει αυτό και από πού αντλεί αυτή τη σιγουριά του. Πάντως, οι εξελίξεις στην Ευρώπη δεν τον δικαιώνουν. Οι εκλογές στην Ελλάδα και προσφάτως στην Πολωνία ανέδειξαν πλειοψηφίες που κείνται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, ενώ η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία διεύρυνε την ισχύ του ΝΑΤΟ, που μέχρι τότε ήταν ένας απονεκρωμένος οργανισμός. Τα σχέδια επί χάρτου είναι καλά, αλλά πολλές φορές η βούληση των πολιτών τα ανατρέπει.
Σήμερα, το πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν είναι η απόπειρα ρωσικής διείσδυσης. Αυτή πάντα υπήρχε, άλλοτε με νόμιμη και φανερή μορφή, άλλοτε με υπόγεια και σκοτεινή. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι εδώ και τουλάχιστον μια εικοσαετία δεν διαθέτει ηγεσία που θα εμπνεύσει τους λαούς της και θα κλείσει τα αυτιά τους στα ενεργούμενα του Κρεμλίνου.
