Είπε μια μεγάλη αλήθεια προχθές ο πρωθυπουργός. Το ζήτημα του «γάμου» των ομοφύλων ζευγαριών αποτελεί «ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων» (ΕΡΤ, 10.1.2024). Το γαρνίρισε με μικρά φάλτσα για τη στάση του κ. Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά αυτά είναι σύνηθες παίγνιο στην πολιτική.
Το βασικό είναι η παραδοχή του, ότι η όμοια νομική κατοχύρωση όλων των ζευγαριών αποτελεί θέμα δικαιωμάτων και όπως γράφαμε παλιότερα, το θέμα θα μπορούσε να λυθεί δικαστικώς: «Αν είχαμε και στην Ελλάδα ρωμαλέα φιλελεύθερη δικαιοσύνη (…) δεν θα χρειαζόταν νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης για τον “γάμο” των ομοφυλοφίλων. Κάποιο ζευγάρι που είχε παντρευτεί στο εξωτερικό θα προσέφευγε κατά του νόμου, αλλά βεβαίως δεν είμαστε σίγουροι ότι το δικαστήριο θα λάμβανε υπόψη το άρθρο 4 του Συντάγματος, που λέει ότι “οι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Οι Ελληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις”» («Καθημερινή», 2.12.2023).
Στο πλαίσιο της ίδιας πολιτικής διαχείρισης, τα μπουρδούκλωσε και σε ό,τι αφορά τη στάση των υπουργών και βουλευτών σε σχέση με την ψήφιση του νομοσχεδίου. «Είναι θέμα συνείδησης», είπε. «Δεν θα βάλω κομματική πειθαρχία στους βουλευτές». Δηλαδή οι «γαλάζιοι» εκπρόσωποι του έθνους έχουν προβλήματα «συνείδησης» μόνο σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα των άλλων; Για τα υπόλοιπα θέματα ψηφίζουν ασυνείδητοι;
Ακόμη πιο μπερδεμένα απάντησε στην ερώτηση: «Δεν θα επιβάλετε κομματική πειθαρχία ούτε στους υπουργούς και τους υφυπουργούς; Δηλαδή, έχετε μια κυβέρνηση η οποία θα φέρει ένα νομοσχέδιο και θα μπορεί ένας υπουργός ή και ένας υφυπουργός ή ακόμη κάποιος ο οποίος έχει ένα κοινοβουλευτικό αξίωμα να πει “όχι” σε αυτό το νομοσχέδιο;». Σε αυτό απάντησε ότι «οι βουλευτές ψηφίζουν, όχι οι υπουργοί. Και με τη βουλευτική τους ιδιότητα προσέρχονται σε αυτή την ψηφοφορία. Ομως, προφανώς, όταν κάποιος είναι υπουργός υπάρχει μεγαλύτερη δέσμευση σε μια συλλογική απόφαση που παίρνει το υπουργικό συμβούλιο».
Με άλλα λόγια, έχουμε την πολιτική τού «εμ έτσι, εμ αλλιώς», που συνήθιζε να λέει για τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Φίλιππος Σαχινίδης. Οι υπουργοί είναι υπουργοί όταν βολεύει την κυβέρνηση, βουλευτές όταν δεν τη βολεύει. Αλλά ούτε αυτό έχει μεγάλη σημασία. Είναι στο πλαίσιο της πολιτικής διαχείρισης εντός ενός κόμματος στο οποίο δραστηριοποιούνται πολλά οπισθοδρομικά στοιχεία ή βουλευτές που σκέφτονται πόσες ψήφους θα χάσουν από τους μητροπολίτες της περιοχής τους.
Το βασικό και πολύ θετικό είναι ότι η κυβέρνηση προχωράει σε αυτή την πρωτοβουλία. Αυτό θα γράψει η Ιστορία και όχι τα κολπάκια διαχείρισης για την ψήφισή της.
