«Στη συνέντευξη Τύπου που δώσατε εκείνο το βράδυ ξέρατε για νεκρούς;», ρωτάει ο εισαγγελέας. «Ναι, ξέραμε για κάποιους νεκρούς», απαντά ο κατηγορούμενος Σωτήρης Τερζούδης, αρχηγός της Πυροσβεστικής όταν έγινε η τραγωδία στο Μάτι. Αν δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη φορά που κάποιος από τους υπευθύνους ομολογεί την απόπειρα εξαπάτησης του πληθυσμού γι’ αυτό που πραγματικά συνέβαινε στο Μάτι. Απόπειρα εξαπάτησης, που αγγίζει την αυτογελοιοποίηση αυτών που την επιχείρησαν. Σαν το ανήλικο παιδί που έχει σπάσει το βάζο και κρύβει τα κομμάτια κάτω από τον καναπέ. Ηξεραν πως υπήρχαν νεκροί, όπως ήξεραν ότι η φωτιά είχε σταματήσει επειδή δεν είχε τι άλλο να κάψει και, παρ’ όλ’ αυτά, ο κ. Τσίπρας περίμενε να ξημερώσει για να σηκωθούν τα αεροπλάνα. Το μόνο που δεν ήξεραν ήταν τι είχαν κάνει ή μάλλον τι δεν είχαν κάνει και τι θα έπρεπε να κάνουν. Ο ανεκδιήγητος κ. Τόσκας είχε δηλώσει ευθαρσώς ότι δεν βρήκε κάτι που δεν έγινε σωστά. Ολα έγιναν σωστά εκτός από τον άγριο θάνατο 102 ανθρώπων, τον βαρύ τραυματισμό ούτε κι εγώ ξέρω πόσων και την καταστροφή ενός ολόκληρου οικισμού. Πέντε χρόνια μετά, μένει ο πόνος και το πένθος των επιζησάντων, συγγενών ή φίλων που έχουν την ψυχική δύναμη να παρακολουθήσουν τη δίκη. Μένει και η επίγευση της δειλίας και της υποκρισίας των τότε υπευθύνων, οι οποίοι νόμισαν ότι μπορούν να κρυφτούν πίσω απ’ το δάχτυλό τους. Η δειλία δεν εξαντλείται στην υποκρισία της συνέντευξης Τύπου, όπου κάποιοι τύποι παρίσταναν την κυβέρνηση της χώρας. Το στίγμα της τους ακολουθεί έως σήμερα ακόμη. Αλήθεια, ζήτησε κανείς συγγνώμη;
«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα», λέει ο Βάρναλης. «Προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα». Για χρόνια περίμεναν κάποιο θάμα, κάποια καταστροφή, για να αντισταθμίσουν το έγκλημά τους. Και χλεύαζαν την κυβέρνηση που τους διαδέχθηκε, επειδή στις περιπτώσεις φυσικών καταστροφών έδινε προτεραιότητα στη σωτηρία της ανθρώπινης ζωής. Ωσπου ήρθε η τραγωδία των Τεμπών και αισθάνθηκαν δικαιωμένοι. Μερικούς μήνες μετά, προσγειώθηκαν απότομα. Το Μάτι απαξίωσε πολιτικά και ηθικά την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τα Τέμπη τραυμάτισαν τη Ν.Δ., αλλά δεν την απαξίωσαν ούτε πολιτικά ούτε ηθικά. Δεν κατάλαβαν οι ταλαίπωροι ριζοσπάστες της Αριστεράς ότι, εκτός από το μέγεθος της καταστροφής, τους απαξίωσε η δειλία τους και η υποκρισία τους. Μ’ αυτούς, ευτυχώς, ξεμπερδέψαμε. Η Αριστερά επέστρεψε στο άθλημα που ξέρει καλύτερα από συστάσεώς της, την αλληλοσφαγή. Ελπίζω μόνο να μην έχουμε ξεμπερδέψει από την ανθρωπιά μας. Πόσοι θα αναλάβουν την ευθύνη στη διάρκεια της δίκης και πόσοι θα έχουν το ηθικό θάρρος να ζητήσουν συγγνώμη;
