Ακόμα κι εκείνοι που είναι έξω από τον χορό της πολιτικής αντιλαμβάνονται ότι ο χαμός που γίνεται ημέρες τώρα με το νομοσχέδιο για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών έχει να κάνει περισσότερο με την πολιτική και πολύ λιγότερο με την ουσία του θέματος.
Και τούτο καθώς το νομοσχέδιο έρχεται προς ψήφιση από ένα κεντροδεξιό κόμμα, που δεν είχε συνηθίσει τους πολίτες σε τέτοιες πρωτοβουλίες προάσπισης δικαιωμάτων για κοινωνικές μειοψηφίες, και επιπλέον διότι πολίτες που υπερψηφίζουν, κυρίως τη Ν.Δ., έχουν επιφυλάξεις σε τέτοιες πρωτοβουλίες. Βέβαια δεν είναι μόνον οι ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος που έχουν επιφυλάξεις, παντού υπάρχουν και πρωτίστως στον χώρο κομμάτων που κινούνται στο δεξιό φάσμα του πολιτικού τόξου, όπου επικρατεί όχι απλώς επιφύλαξη, αλλά άρνηση.
Ολα αυτά είναι αναμενόμενα και σε μεγάλο βαθμό κατανοητά. Εκείνο που πραγματικά προβληματίζει είναι ότι ένα θέμα που σχετίζεται με διευθετήσεις ατομικών δικαιωμάτων, κυρίως ως προς τα παιδιά, έλαβε τέτοιες διαστάσεις που κοντεύει να διχάσει την κοινή γνώμη, ενώ επιδιώκεται το αντίθετο.
Για ποιο θέμα θα χρειάζονταν ειδικά σεμινάρια βουλευτών για να πειστούν οι εκλεγμένοι να ψηφίσουν, αν δούμε τι πραγματικά αλλάζει αυτό το νομοσχέδιο που τόσο έχει δαιμονοποιηθεί και από αυτούς που το αρνούνται και από αυτούς που το στηρίζουν;
Πρώτα πρώτα σε ό,τι αφορά τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών, το μόνο που προσθέτει είναι ότι επιτρέπει και την τέλεση πολιτικού γάμου για ομόφυλα ζευγάρια. Διότι, ας το προσέξουμε, οι ομόφυλοι και σήμερα παντρεύονται συνάπτοντας, όπως και οι ετερόφυλοι, άμα θέλουν, σύμφωνο συμβίωσης που τους δίνει όλα τα δικαιώματα. Κληρονομικά, εργασιακά, συνταξιοδοτικά κ.λπ.
Το μόνο που δεν τους δίνει είναι η συμμετοχή με νομικό τρόπο στην ευθύνη της οικογένειας, δηλαδή η αναγνώριση γονεϊκότητας. Και αυτό είναι το μόνο ουσιαστικό και πρωτοποριακό που κάνει το νομοσχέδιο το οποίο στο συγκεκριμένο θέμα δίνει μια λογική κάλυψη στα δικαιώματα των παιδιών που μεγαλώνουν με ομόφυλα ζευγάρια, αφού εκείνος που δεν έχει υιοθετήσει το παιδί ή που δεν είναι δικό του δεν έχει κανένα δικαίωμα. Διότι και υιοθεσία επιτρέπεται και μάλιστα από πολύ παλιά σε έναν άνδρα ή μια γυναίκα μόνη.
Τόσο δύσκολο είναι λοιπόν να γίνει κατανοητό ότι παιδιά δύο ταχυτήτων δεν μπορεί να υπάρχουν; Σωστά το νομοσχέδιο απαγορεύει απόκτηση παιδιών μέσω παρένθετης μητέρας. Η αρχή της ισότητας άλλωστε σημαίνει ίση αντιμετώπιση και άρση των κοινωνικών αδικιών, όχι κάλυψη ατομικών επιλογών που σηματοδοτούν γι’ αυτούς που τις αποφασίζουν και κάποιο κόστος…
