Εφτασε ο κόμπος στο χτένι ή φταίει η τάση μας να δραματοποιούμε που δηλώσαμε τόσο λίγο ικανοποιημένοι από τη ζωή στην Αθήνα; Ερευνα σε 83 ευρωπαϊκές πόλεις κατέταξε την ελληνική πρωτεύουσα στην προτελευταία θέση, μαζί με την Κωνσταντινούπολη και κάτω από τα Τίρανα, στην ποιότητα ζωής. Την τελευταία κατέλαβε το Παλέρμο.
Δεν το πιστεύεις. Μετά, αν το καλοσκεφτείς, καταλήγεις, τουλάχιστον εν μέρει, στην πικρή διαπίστωση πως το πόρισμα δεν απέχει παρασάγγας από την αλήθεια. Είναι το βασανιστήριο της κυκλοφοριακής συμφόρησης, που προβιβάζεται σε εφιάλτη από τα καθημερινά τροχαία, ο εκνευρισμός στο τιμόνι που γίνεται το υφάδι των πρωινών και βραδινών μας ωρών, το μαρτύριο της στάθμευσης. Είναι η αποκαρδιωτική δημόσια συγκοινωνία. Οχι μόνο τα παλιά λεωφορεία με τους ξεχαρβαλωμένους προφυλακτήρες, τα βρώμικα και φθαρμένα καθίσματα, που τη μουντή αρρυθμία τους έχει λειάνει η συνήθεια. Αλλά και η τάση εξομοίωσης του λαμπρού χειροπιαστού παραδείγματος της Ελλάδας που μπορούμε να γίνουμε, με εκείνο που δυσκολεύεται να αποβάλει τη στάμπα του κακοφορμισμένου παρελθόντος. Παράδειγμα, στιγμές στιγμές, το μετρό τείνει να προσομοιάζει στον παλιό ΗΣΑΠ. Τα γκράφιτι/μουντζούρες στα παράθυρα μερικών βαγονιών, το πηγαινέλα επαιτών, η κατανάλωση ποτών εντός των συρμών… Οικεία η εικόνα νεαρών που χρησιμοποιούν το διπλανό κάθισμα ως τραπεζάκι για τον φραπέ τους και το απέναντι κάθισμα ως υποπόδιο. Η προβληματική μετακίνηση καταποντίζει το επίπεδο ζωής.
Κι έπειτα είναι τα γνώριμα καθημερινά, που η επανάληψη κάνει σχεδόν αποδεκτά. Οι υποβαθμισμένοι δημόσιοι χώροι, τα αφρόντιστα στενά πεζοδρόμια με τα δεκάδες εμπόδια, οι αχρηστευμένοι πεζόδρομοι, τα σκουπίδια. Δυσκίνητοι οι δημοτικοί και κρατικοί μηχανισμοί μπρος στην περίσσεια των παρατυπιών και του θράσους. Ομως, λειψή και η συνείδηση του πολίτη. Μόνο γκρινιάζουμε. Για τη θορυβώδη αστική πυκνότητα και τα κυκλοφοριακά εμφράγματα, για τον δυναστικό αναβρασμό της πόλης και την αναιμική παρουσία των Αρχών. Από την οχληρή πραγματικότητα που περιγράφουμε, αφαιρούμε την προσωπική μας ευθύνη. Το δικό μας μερτικό στα αδιέξοδα και στην ασχήμια.
Στο απέραντο τσιμεντένιο τηγάνι, το άναρχο, το απροσχεδίαστα ανεπτυγμένο, το καταστροφικό αλλά και το πολυπρόσωπο, το ζωντανό, το μαγικό, ο καθένας μας έχει σταλάξει έναν κόμπο από καταχρηστικές συμπεριφορές και λάθη. Ορισμένα διορθώνονται.
