«Το πολιτικό στρατήγημα της λεγόμενης “τριγωνοποίησης”», έγραφε τις προάλλες ο σύμβουλος Στρατηγικής Επικοινωνίας και συνεργάτης της «Καθημερινής» κ. Ευτύχης Βαρδουλάκης, είναι «η στρατηγική με την οποία ο Μπιλ Κλίντον κυριάρχησε τη 10ετία του ’90 και η οποία συνοπτικά υπαγόρευε ότι ο Κλίντον, ως πρόσωπο και ως πρόεδρος, θα έπρεπε να κινείται πάνω από τον άξονα Δεξιάς και Αριστεράς και παίρνοντας στοιχεία πολιτικής ατζέντας και από τις δύο να δημιουργεί ουσιαστικά έναν δικό του χώρο πολιτικής επιρροής στην κορυφή ενός σχηματιζόμενου τριγώνου» («Καθημερινή» 27.9.2022).
Αυτό το στρατήγημα εφαρμόζει με εξαιρετική επιτυχία ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης. «Συνομιλεί ανά περίσταση με ευρύτερα ακροατήρια, χωρίς δογματικό ιδεολογικό πρόσημο», σημείωσε ο κ. Βαρδουλάκης.
Δεν καταφέρνει μόνο να συνομιλεί με ευρύτερα ακροατήρια ο κ. Μητσοτάκης. Μπουρδουκλώνει μέχρι γέλωτος τους αντιπάλους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πώς μπλέχτηκε στα κορδόνια του το ΠΑΣΟΚ.
Το κόμμα που θέλει να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση έμοιαζε αυτές τις μέρες περισσότερο με το Σύμπλεγμα του Λαοκόοντος παρά με Κίνημα που έχει στρατηγική και –κακά τα ψέματα!– μεγάλη ιστορία στη διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Το ΠΑΣΟΚ μπερδεύτηκε και μπέρδεψε με τις περίτεχνες αντιπολιτευτικές πιρουέτες του. Δεν είπε εξαρχής το λογικό, ότι είναι υπέρ, αλλά περιμένει να δει το νομοσχέδιο, κι έτσι άφησε πολύ χώρο για πλαγιοκοπήσεις, κάτι στο οποίο έγινε εξπέρ ο επικοινωνιακός μηχανισμός της κυβέρνησης.
Επισήμανε αυτό που ξέρουν όλοι, ότι δηλαδή στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν πολλές οπισθοδρομικές φωνές, κάνοντας τον κ. Μητσοτάκη «ακόμη πιο μάγκα», αφού περνάει ένα φιλελεύθερο νομοσχέδιο παρά τους εσωκομματικούς ολοφυρμούς, κάτι που δεν κατάφερε το ΠΑΣΟΚ το 2007, όταν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου συναινούσε στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και το κόμμα του τον τράβηξε από το μανίκι.
Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα αν ισχύουν οι πληροφορίες του ρεπορτάζ περί «δομικής αντιπολίτευσης», δηλαδή περί μιας ρητορικής τού «όχι σε όλα», ακόμη και σε εκείνα που ο κ. Μητσοτάκης «κλέβει» από το ΠΑΣΟΚ. Το πρόβλημα όμως είναι πως αυτή η τακτική δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς. Διά της δομικής –τρομάρα μας!– αντιπολίτευσης ο ΣΥΡΙΖΑ από 31,5% πήγε στο 17,8%. Τέτοια «επιτυχία», ούτε στη διαπραγμάτευση με τα πουκάμισα έξω, το 2015, δεν πέτυχε. Το πρόβλημά του ήταν ότι το «στρατήγημα της τριγωνοποίησης» επιτρέπει σε εκείνον που το υλοποιεί να κάνει καλές ντρίμπλες, αλλά πρωτίστως να βγάζει τους αντιπάλους του οφσάιντ.
