Οι υψηλές τιμές που απασχολούν τους πολίτες και ανησυχούν την κυβέρνηση δεν περιορίζονται στα προϊόντα που βρίσκονται στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Αφορούν ένα ευρύτατο φάσμα πραγμάτων, από τις τηλεπικοινωνίες και τα καύσιμα έως την ποιότητα ζωής που μας παρέχουν οι δήμοι και το κράτος. Η αισχροκέρδεια είναι τόσο διαδεδομένη που γίνεται ένα με την εξαπάτηση: πληρώνουμε υπερβολικά πολλά για κάκιστης ποιότητας υπηρεσίες και προϊόντα. Ενώ υποτίθεται ότι οι φόροι και οι εισφορές σε διάφορα ταμεία και υπηρεσίες μάς εξασφαλίζουν δωρεάν παιδεία, υγεία, ασφάλεια και άλλα αγαθά του πολιτισμού, αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε παραπάνω για να εξασφαλίσουμε αυτά για τα οποία ήδη πληρώσαμε. Η έλλειψη θέσεων στάθμευσης, τα άθλια πεζοδρόμια, οι λακκούβες, η άθλια σηματοδότηση και η ανοχή για κάθε μορφής παραβατικότητα μετατρέπουν τους δρόμους σε παγίδες θανάτου για οδηγούς και για πεζούς που αναγκάζονται να περπατούν στο οδόστρωμα. Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα από μια καθημερινότητα που επιβεβαιώνει συνεχώς ότι όπου απουσιάζουν η πειθαρχία και το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο, δεν μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη. Νομοθετικές ρυθμίσεις για τις τιμές εμπορικών προϊόντων δεν αρκούν για να βελτιωθεί η κατάσταση.
Σήμερα δεν αντιμετωπίζουμε μόνο τις επιπτώσεις εξωγενών πιέσεων στις τιμές, όπως ισχυριζόταν αρχικώς η κυβέρνηση, αλλά και τη μακρόχρονη εξοικείωσή μας με υψηλές τιμές χωρίς το ανάλογο αντίκρισμα σε ποιότητα ή επάρκεια. Ανεχόμαστε παραβατικές συμπεριφορές (όπως φοροκλοπή, επικίνδυνη οδήγηση κ.ά.) με το σκεπτικό ότι δεν ανεχόμαστε τη «ρουφιανιά» και ότι ίσως κι εμείς θα μπορούμε, όταν χρειαστεί, να «αξιοποιήσουμε» τα κενά στους νόμους και στην αστυνόμευση. Με άλλα λόγια, αποδεχόμαστε να ζούμε σε μια χώρα όπου θεσμοί και πολίτες προσποιούνται πως αποτελούν κομμάτια μιας ευνομούμενης κοινωνίας, ενώ γνωρίζουμε ότι όσοι έχουν «μέσο» ή «βύσμα» εξασφαλίζουν καλύτερες συνθήκες για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Και γνωρίζουμε ότι το χρήμα και οι πολιτικές και οικογενειακές διασυνδέσεις είναι τα ισχυρότερα εργαλεία της κοινωνίας μας. Η εισροή χρήματος από το εξωτερικό στην αγορά ακινήτων διευρύνει τις ανισότητες, καθώς οδηγεί σε απότομη άνοδο των τιμών, σε βαθμό που κάποιοι πλουτίζουν με τις πωλήσεις και τις ενοικιάσεις, ενώ οι πολλοί δυσκολεύονται ολοένα περισσότερο να εξασφαλίσουν στέγη. Και ενώ η ζήτηση για εργαζομένους αυξάνεται, τα εισοδήματά τους παραμένουν χαμηλά, με αποτέλεσμα λίγοι νέοι σήμερα να πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να ζήσουν αξιοπρεπώς εδώ. Οι μεγαλύτεροι, από την άλλη, ανησυχούν για τα γεράματά τους.
Οι διαδηλώσεις συνήθως αναλίσκονται σε τελετουργικές πορείες σχετικές με κάποιο ταμπού της φυλής αντί να είναι ουσιαστικές διαμαρτυρίες για δικαιοσύνη στην καθημερινότητά μας.
Οι πολυεθνικές, τα εγχώρια ολιγοπώλια, οι έμποροι και ελεύθεροι επαγγελματίες της γειτονιάς έχουν μάθει ότι οι Ελληνες ανέχονται υψηλές τιμές και δεν αξιολογούν σωστά τις υπηρεσίες και τα προϊόντα που τους παρέχονται. Οι μαζικές διαδηλώσεις συνήθως αναλίσκονται σε τελετουργικές πορείες σχετικές με κάποιο ταμπού της φυλής αντί να είναι ουσιαστικές διαμαρτυρίες για δικαιοσύνη στην καθημερινότητά μας. Φυσικό είναι πολλοί να τραβήξουν το σκοινί, ώστε οι τιμές να είναι ολοένα υψηλότερες, η ποιότητα ολοένα χαμηλότερη και η λογοδοσία των υπευθύνων ανύπαρκτη. (Μια προσπάθεια και του πιο καλόπιστου καταναλωτή να βγάλει άκρη με εταιρεία τηλεπικοινωνιών οδηγεί στην απογοήτευση.)
Το γεγονός ότι άλλες χώρες με παρόμοια μεγέθη παρέχουν φθηνότερες και καλύτερες υπηρεσίες και προϊόντα στους κατοίκους τους είναι ενδεικτικό του βάθους του προβλήματός μας. Ομως, η απλή σύγκριση τιμών δεν μπορεί από μόνη της να εξηγήσει το δομικό πρόβλημα που οφείλεται στη μακρόχρονη σύμπραξη μεταξύ πολιτών, πολιτείας και οικονομικών συμφερόντων για τη συστημική εξαπάτηση των πρώτων.
