Ενας έμπειρος παρατηρητής των πανεπιστημιακών πραγμάτων θα μειδιούσε με την ανακοίνωση της συνόδου των πρυτάνεων ύστερα από την έκτακτη συνεδρίαση το απόγευμα της Τρίτης με θέμα τις συνεχιζόμενες καταλήψεις, λόγω των φοιτητικών αντιδράσεων κατά της θεσμοθέτησης μη κρατικών ΑΕΙ. «Οι συνεχιζόμενες καταλήψεις πλήττουν την εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημίων και θέτουν σε κίνδυνο την ομαλή διεξαγωγή των εξετάσεων, αλλά και το εαρινό εξάμηνο. Είμαστε υπέρ ενός ανοιχτού πανεπιστημίου, το οποίο είναι το μόνο που μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για τον δημοκρατικό διάλογο και την ελεύθερη έκφραση σχετικά με τη σχεδιαζόμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», λέει το ανακοινωθέν. Και λίγο παρακάτω, οι πρυτάνεις καλούν «όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας να συμβάλουν στην ομαλή λειτουργία του Δημόσιου Ελληνικού Πανεπιστημίου».
Κατανοητή η τόσο χαμηλών τόνων γλώσσα των πρυτάνεων, με δεδομένο το σύνθετο τοπίο που έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά στα ιδρύματα. Αλλά, εντέλει, αυτό που μένει στον μέσο πολίτη (σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται και οι φοιτητές και οι γονείς τους) είναι ότι οι πρυτάνεις απευθύνονται στους καταληψίες απειλώντας τους με… καρότο.
Ηδη, κατά την προετοιμασία της συνεδρίασης, ουκ ολίγοι πρυτάνεις τη θεωρούσαν αχρείαστη. Στη διάρκεια της συνεδρίασης, κάποιοι ψέλλισαν κάτι για να δηλώσουν την παρουσία τους, άλλοι έκλεισαν το μάτι στους καταληψίες, υπήρξαν και ορισμένοι που προτίμησαν να απουσιάζουν (φιέστες γαρ). Ετσι, για χάρη της ομόφωνης απόφασης, το ανακοινωθέν της συνόδου κατέληξε σε μια «σούπα», παρά τις περί αντιθέτου προθέσεις του προεδρείου της συνόδου.
Βέβαια, οι πρυτάνεις είναι αρμόδιοι για την εύρυθμη λειτουργία του ΑΕΙ τους, ωστόσο, λίγοι έχουν αποδείξει πως διαθέτουν κότσια. Οι περισσότεροι θρονιάζονται στον θώκο, έχουν τους αντιπρυτάνεις για τη λάντζα ενώ εκείνοι κάνουν δημόσιες σχέσεις. Κάποιοι τυχεροί, μάλιστα, έχουν βρεθεί και σε κυβερνητικές θέσεις, πολύ μικρός αριθμός πάντως μπροστά στο πλήθος των φιλόδοξων πανεπιστημιακών για πολιτική καριέρα (οι θέσεις των ψηφοδελτίων Επικρατείας, άλλωστε, είναι λιγοστές, και οι πανεπιστημιακοί δύσκολα τολμούν να μπουν στον πολιτικό στίβο).
Σε αυτό το πλαίσιο, πώς να πιστέψουμε ότι οι πρυτάνεις θα αναλάβουν τις ευθύνες τους, ώστε να μπορέσουν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι και ο πολιτικός κόσμος έχει ευθύνη για την κατάσταση των ΑΕΙ; Είναι μια υπόθεση χαμένη από χέρι.
