Ο σεβάσμιος (και κατά κυριολεξία) Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος διατύπωσε τη σολομώντειο λύση στο «αγκάθι» που προέκυψε σχετικώς με τη βάφτιση των παιδιών των ομοφυλόφιλων ζευγαριών.
Κάποιοι μητροπολίτες έλεγαν ότι οι «αμαρτίες γονέων» δεν πρέπει να παιδεύουν τα τέκνα και, συνεπώς, η βάφτιση πρέπει να προχωράει κατά τα συνήθη. «Η Εκκλησία ποτέ δεν θα αρνηθεί να βαπτίσει παιδιά, να βαφτίσει ανθρώπους», είπε ο Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος.
Κάποιοι άλλοι προέβαλαν την (εκδικητική σε κάθε επαφή με κάθε αρχή) γραφειοκρατία. «Οταν γίνεται μια βάπτιση υπογράφουν οι γονείς. Τι θα υπογράψουν; Γονέας 1 και γονέας 2;» αναρωτήθηκε ρητορικώς ο μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος.
Με την πραότητα που τον διακρίνει, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: «Πρέπει να επιστρέψουμε ξανά στην παράδοση. Αν η βάπτιση γίνεται στη μικρή ηλικία των παιδιών, είναι διότι μέσα στην Εκκλησία είχε δημιουργηθεί η αίσθηση ότι το παιδί μεγαλώνει μέσα σε ένα περιβάλλον χριστιανικών αρχών. Επομένως δεν χρειαζόταν κατήχηση, γιατί γινόταν εντός του περιβάλλοντος. Τώρα που αλλάζουν τα πράγματα, δεν είμαστε κατά των παιδιών. Τα παιδιά τα αγαπάμε και νοιαζόμαστε περισσότερο απ’ όλους τους άλλους. Η Εκκλησία θα περιμένει αυτά τα παιδιά να φτάσουν σε μια ηλικία και, όταν μεγαλώσουν και επιθυμούν να βαπτιστούν, θα βαπτιστούν».
Αυτό είναι μια ωραία ιδέα για όλα τα παιδιά. Ακόμη και των ετεροφυλόφιλων ζευγαριών. Και αυτό διότι ουδείς ελέγχει, μπορεί ή δικαιούται να ελέγξει αν το παιδί οποιουδήποτε ζευγαριού «μεγαλώνει μέσα σε ένα περιβάλλον χριστιανικών αρχών».
Αυτό που πρέπει να κάνει το κράτος, με την αρωγή της κοινωνίας και της Εκκλησίας, είναι να ελέγχει αν τα παιδιά (ανεξαρτήτως φύλου γονέων) ζουν σε κακοποιητικό περιβάλλον. Οφείλει δε και να τα προστατεύει, κάτι που το ελληνικό κράτος πετυχαίνει με τη γνωστή ρωμαίικη αποτελεσματικότητα, κατά πως βλέπουμε στην ειδησεογραφία των ημερών.
Επιστροφή στην παράδοση, λοιπόν, που δεν βιάζει τη θέληση των ατόμων –και μάλιστα εξ απαλών ονύχων– να ασπαστούν κάποιο θρησκευτικό δόγμα, να καταλήγουν τελικώς τύποις χριστιανοί ορθόδοξοι και μετά να ζουν σε «περιβάλλον αμαρτίας», που θα έλεγαν και οι περισσότεροι επίσκοποι.
Στο κάτω κάτω της γραφής, και οι ομοφυλόφιλοι (στη μεγάλη τους πλειονότητα) είναι βαπτισμένοι ως «χριστιανοί ορθόδοξοι». Γιατί δεν τους αφορίζουν και να ζητούν από την πολιτεία να τους ψαλιδίζει δημοκρατικά δικαιώματα ή να πάρει χειρότερα μέτρα σαν αυτά που υπονόησε ο μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος;
