Η μεγαλύτερη υπεραξία του τοπίου της Αθήνας είναι οι ιστορικοί λόφοι της. Οι γνωστοί και οι λιγότερο γνωστοί. Από την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό ώς τον λόφο του Στρέφη και τον λόφο Λαμπράκη, στα όρια του Νέου Κόσμου. Το ανάγλυφο της Αθήνας είναι ένας πλούτος.
Μια παράλληλη αφήγηση για την ιστορία της πόλης αλλά και μια δυνητική οδός για την ανάδειξη της μοναδικότητάς της, είναι να μιλήσει κανείς γι’ αυτό το γλυπτικό τοπίο, να δει κατά πόσον αυτό μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση του περιβάλλοντος, της αισθητικής, του ποιότητας του αέρα, της τουριστικής υπεραξίας, της ιστορικής συνειδητότητας. Η διασύνδεση των συνοικιών μέσα από μια αλληλουχία λόφων, αστικών πάρκων και πράσινων διαδρόμων είναι μια δυνατότητα. Δεν είναι ουτοπία.
Αυτές οι σκέψεις γράφονται με σκοπό να διατυπωθεί κάτι απλό και εύληπτο. Η Αθήνα έχει ανάγκη από οράματα. Μπροστά μας έχουμε μια πραγματικότητα με τα θετικά και τα αρνητικά της. Εχουμε όμως και μια δυνατότητα: να την βελτιώσουμε. Αμέτρητες σελίδες έχουν γραφτεί από στοχαστές του τοπίου, διανοητές και αρχιτέκτονες, από τον 19ο αιώνα, όταν οι λόφοι ήταν άδενδροι και η πόλη μικρή, ώς τις μέρες μας, που χαρακτηρίζονται από πολυγλωσσία και «θόρυβο».
Αυτός ο «θόρυβος», όμως, που επιχειρεί αχρείαστες ισορροπίες και προκαλεί εξίσου αχρείαστες συγκρούσεις, χάνει την ουσία, που δεν άλλη από την ίδια την πόλη, το όφελος των κατοίκων της και το μέλλον των επόμενων γενεών. Αλλωστε, αν δράσουμε τώρα, το πράττουμε ως δωρητές για τους επερχόμενους αλλά και ως ένδειξη συναίσθησης για το πού βρισκόμαστε, ποια είναι η ιστορική συγκυρία και τι οφείλουμε στον εαυτό και στην κοινωνία. Οταν απουσιάζει η δύναμη του ηθικού χρέους, τα λοιπά περιττεύουν.
Η Αθήνα έχει τη μοναδικότητα του τοπίου της. Οι χαμηλοί λόφοι έχουν σχεδόν αφομοιωθεί από την ανεξέλεγκτη δόμηση. Η χλωρίδα και η πανίδα είναι ισότιμοι κληρονόμοι αυτής της πόλης. Ισως να μην υπάρχει άλλη πρωτεύουσα στην Ευρώπη που ο φυσικός πλούτος να θεωρείται διακοσμητικό στοιχείο. Αν δει κανείς την Αθήνα από ψηλά αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ευθύνης.
Μέσα στον αστικό ιστό, μέσα στις γειτονιές και κατά μήκος των μεγάλων λεωφόρων, μπορούν να γεννηθούν φυσικοί διάδρομοι που θα ομορφύνουν την πόλη και θα βελτιώσουν την καθημερινότητα. Οι λόφοι ορίζουν ένα πλαίσιο δράσης.
