Η προοπτική σημαντικής ενίσχυσης της Ακροδεξιάς επιστρέφει απειλητικά στην Ευρώπη. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις αγροτών και κτηνοτρόφων σε μια σειρά από χώρες της Ε.Ε. και κυρίως σε Γερμανία και Γαλλία συνοδεύονται από ένα δυναμικό «παρών» ακροδεξιών πολιτικών σχηματισμών, που, πέντε μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, επιδιώκουν να αξιοποιήσουν τις αντιδράσεις και τη μεγάλη δυσαρέσκεια του πρωτογενούς τομέα παραγωγής και να την κεφαλαιοποιήσουν σε ψήφους στις κάλπες του Ιουνίου.
Η ευρωπαϊκή ηγεσία, σε εθνι-κό και υπερεθνικό επίπεδο, έδειξε να αιφνιδιάζεται από την ένταση και τον όγκο των κινητοποιήσεων, που απειλούν να λάβουν μορφή ντόμινο, καθώς η μία μετά την άλλη, όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες μπαίνουν στον χορό της δυναμικής διαμαρτυρίας. Ο αιφνιδιασμός μάλλον δεν δικαιολογείται, καθώς η δυσαρέσκεια αγροτών και κτηνοτρόφων δεν προέκυψε εν μια νυκτί, αλλά συσσωρεύεται τα τελευταία χρόνια απέναντι σε πολιτικές που αφορούν την περικοπή επιδοτήσεων και την «πράσινη» μετάβαση, από τις οποίες αγρότες και κτηνοτρόφοι διαμαρτύρονται ότι πλήττονται ασύμμετρα.
Η αύξηση του κόστους παραγωγής συνεπεία της ενεργειακής κρίσης και της αύξησης στις τιμές πρώτων υλών, η αύξηση της φορολόγησης σε ορισμένες χώρες, οι περιορισμοί στη χρήση νερού, εξαιτίας της περιβαλλοντικής κρίσης, οι καταγγελίες για αθέμιτο ανταγωνισμό από εισαγωγές ουκρανικών προϊόντων χωρίς δασμούς στο πλαίσιο της πολιτικής βοήθειας προς την Ουκρανία, επέτειναν τη δυσαρέσκεια και ενίσχυσαν τις κινητοποιήσεις.
Στα μπλόκα των αγροτών παίζεται ένα σκληρό πολιτικό παιχνίδι, με λάφυρο τις ψήφους των ευρωεκλογών. Η Ακροδεξιά προσδοκά σημαντικά οφέλη και επιχειρεί να εργαλειοποιήσει τις διαμαρτυρίες. Οι εθνικές κυβερνήσεις δυσκολεύονται να πείσουν ότι διαθέτουν εργαλεία και λύσεις, καθώς σε μεγάλο βαθμό οι βασικές πολιτικές για τον πρωτογενή τομέα αποφασίζονται στις Βρυξέλλες. Ως αποτέλεσμα, μεγαλώνει ο ευρωσκεπτικισμός και δίνεται ακόμα μεγαλύτερο περιθώριο στις ακραίες πολιτικές δυνάμεις να δρέψουν καρπούς.
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις και τα μπλόκα των αγροτών προβληματίζουν και την ελληνική κυβέρνηση, που βρίσκεται αντιμέτωπη με τις διαμαρτυρίες που τροφοδοτούν από τη μια τα κοινά προβλήματα του πρωτογενούς τομέα στην Ε.Ε., όπως η αύξηση του κόστους παραγωγής και οι περικοπές στις επιδοτήσεις, και από την άλλη οι μεγάλες καταστροφές που προκλήθηκαν, ιδιαίτερα στη Θεσσαλία, από ακραία καιρικά φαινόμενα. Η εικόνα απόλυτης κυριαρχίας στο πολιτικό σκηνικό απειλείται. Μένει να φανεί αν υπάρχουν τα πολιτικά αντανακλαστικά που θα εμποδίσουν να βγουν και εδώ κερδισμένοι οι ακραίοι.
