Ο όρος είναι πια παρωχημένος. Τι θα πει «μεταγραφή»; Η μεταγραφή προϋποθέτει αλλοτριότητα – έρχεται κάποιο στέλεχος «απ’ αλλού». Στην περίπτωση της νεομητσοτακικής Ν.Δ., το «αλλού» είναι ήδη «εδώ». Το ΠΑΣΟΚ που ήθελε ο Μητσοτάκης το έχει ήδη συγχωνεύσει, όχι επειδή έχει ξεδιαλέξει κάποιους πασοκοκαπνισμένους τεχνοκράτες για να στελεχώσει το επιτελείο του, όπως έκανε στην αρχή.
Εχει στο υπουργικό του συμβούλιο πρώην γραμματέα του ΠΑΣΟΚ που έχει εκλεγεί πρώτος σε σταυρούς βουλευτής της Ν.Δ. στη (μεγάλη) περιφέρειά του. Και δεν είναι ο μόνος έπηλυς που νομιμοποιήθηκε πανηγυρικά από την εκλογική βάση της Ν.Δ.
Αυτό λοιπόν που οι πούροι δεξιοί –μην έχοντας για τι άλλο να γκρινιάξουν– αναθεματίζουν ως «αλλοίωση» του κόμματος, έχει ήδη συντελεστεί.
Αν η επέκταση των εκλογικών ερεισμάτων της Ν.Δ. έχει επιτύχει τόσο ώστε να της εξασφαλίζει την επικράτηση σε πολυπληθείς περιφέρειες –που είχε μόνο σπάνια ή και ποτέ κερδίσει τα τελευταία σαράντα χρόνια–, τότε ας τη λένε και «αλλοίωση».
Αρχίζει πλέον κανείς να αναρωτιέται μήπως είναι το ΠΑΣΟΚ που αλλοτριώνεται. Μήπως η αδυναμία του να αξιοποιήσει τις εφεδρείες του, συνδυάζοντας την κυβερνητική του προϊστορία με την ανανέωση, του στερεί σε αξιοπιστία – σε αυτό που στην αργκό των δημοσκόπων περιγράφεται μονολεκτικά ως «κυβερνησιμότητα»;
Γιατί μπορεί να ταιριάξει στη Ν.Δ. και όχι στο ΠΑΣΟΚ ο Φλωρίδης ή η Χριστοφιλοπούλου; Γιατί στελέχη που δεν έχουν περάσει (ακόμη) στην όχθη του Μητσοτάκη κρατιούνται σε απόσταση από τη Χαριλάου Τρικούπη; Γιατί ακούγεται πια φυσικό να εκφέρουν τα πρωθυπουργικά χείλη το δανεισμένο σύνθημα του «εκσυγχρονισμού»; Μήπως δεν φταίει αυτός που τους παίρνει, αλλά και εκείνος που τους διώχνει;
Φταίει αυτός που τους παίρνει από το ΠΑΣΟΚ ή αυτός που τους διώχνει;
Η αντίδραση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στην ένταξη της Εύης Χριστοφιλοπούλου στο ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ. συνιστά μια έμμεση απάντηση.
Χολωμένος, ο Ανδρουλάκης προσπάθησε να λερώσει το πρώην στέλεχος του κόμματός του με μια θεωρία συνωμοσίας. Με ίση αυτοθυματοποιητική διάθεση, επιχείρησε να στιγματίσει τον Λοβέρδο ως «δορυφόρο» του Μητσοτάκη που προορίζεται τάχα να κόψει τη φόρα του ΠΑΣΟΚ. Δεν μοιάζει να αναρωτήθηκε ποιος εκτόξευσε σε τροχιά τους δορυφόρους – ποιος τουλάχιστον αδιαφόρησε για την αποξένωσή τους από το ΠΑΣΟΚ, ίσως επειδή ανάμεσά τους δεν θα αισθανόταν ασφάλεια.
Σε κάθε της κίνηση, η Ν.Δ. δείχνει ότι έχει γίνει άλλη. Μπορεί για κάποιους η μετεξέλιξη και η διεύρυνση να μοιάζει σαν επιμειξία. Τα νούμερα όμως δείχνουν ότι πρόκειται για επιμειξία ηγεμονικά πλειοψηφική. Αντιθέτως, το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να θέλει να μείνει «αναλλοίωτο». Αγαθώς περικυκλωμένο από ίσκιους προδοτών, ωτακουστών και μηχανορράφων. Ενα είδος απειλούμενο που ακούγεται μόνο χάρη στην οιμωγή του.
