Η ιστορία έχει ως εξής: από χθες το βράδυ μέχρι περίπου σήμερα το απόγευμα η ουρά ενός ψυχρού μετώπου θα περνούσε από τον ανατολικό κορμό της χώρας προκαλώντας για περίπου έξι ώρες λίγες, σποραδικές βροχές και λίγα χιόνια στα ορεινά, επηρεάζοντας περιοχές από το ύψος της Πιερίας μέχρι τα βόρεια της Αττικής. Για να επιστρέψουμε την Κυριακή στις (ήπιες) μετεωρολογικές συνθήκες της Παρασκευής. Ακόμη και αυτή η πρόσκαιρη (και εντελώς ελεγχόμενη ως προς την ένταση των φαινομένων) μεταβολή έδωσε την ευκαιρία σε (ευτυχώς) λίγα διαδικτυακά μέσα να κάνουν λόγο για «νέα επέλαση του χιονιά» ή για «τσουχτερό κρύο το Σαββατοκύριακο». Εχουν συμβεί πολύ χειρότερα. Μια τοπική κακοκαιρία στην Πίνδο βαφτίζεται «απότομη αλλαγή του καιρού» ή «χειμωνιάτικη επιδρομή». Μια Καθαρά Δευτέρα με υποψία βροχής στη Θράκη και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου γίνεται πρώτη είδηση ως «Καθαρά Δευτέρα με ομπρέλα». Οταν, δε, κάποιο μετεωρολογικό μοντέλο υπονοεί απλώς την πιθανότατα χιονόπτωσης στην Αττική (Αττική είναι και η Πάρνηθα, Αττική είναι και το Σούνιο) συμβαίνουν όσα είδαμε και με την πρόσφατη κακοκαιρία: από τις «φωτοβολίδες χιονιού» μέχρι την ενδελεχή απαρίθμηση των προαστίων που θα επηρεαστούν από τη χιονοκαταιγίδα. Αλήθεια, από πότε αρχίσαμε να ενδιαφερόμαστε τόσο πολύ για τον καιρό; Και κυρίως: από πότε η χώρα απέκτησε τόσο πολλούς μετεωρολόγους, εντός κι εκτός εισαγωγικών; Eνας καλόπιστος αναγνώστης θα απαντήσει: από τότε που ενέσκηψε η κλιματική αλλαγή και πολλαπλασιάστηκαν τα ακραία καιρικά φαινόμενα τα οποία προκαλούν φυσικές καταστροφές και ανθρώπινα θύματα. Ο καιρός έπαψε να είναι αφορμή για ανώδυνο κουβεντολόι στο ασανσέρ της δουλειάς· έγινε πηγή ανησυχίας και φόβου. Αυτή είναι η μία (και αρκετά αθώα) όψη του νομίσματος. Οι πηχυαίοι, τρομολαγνικοί τίτλοι ενημερωτικών ιστοσελίδων και το ξαφνικό πλεόνασμα μετεωρολογικής γνώσης από μέχρι πρότινος εντελώς άγνωστα πρόσωπα που εμφανίζονται ως «ειδικοί» προειδοποιώντας για καιρικούς Αρμαγεδδώνες είναι μια πολύ διαφορετική ιστορία. Ενας διαταραγμένος συνδυασμός εσκεμμένης αοριστίας (στα όρια της παραπληροφόρησης για να προκληθούν τα απαραίτητα κλικ), επιχειρηματικής απληστίας (από τα διαδικτυακά μέσα), ασυγκράτητου ναρκισσισμού (εκ μέρους ορισμένων μετεωρολόγων, επαγγελματιών και μη) και αδιαφορίας των αρμοδίων φορέων για να μπει ένας φραγμός στο καιρικό πανηγυράκι έχει εκθρέψει ένα «μετεωρολογικό» φρούτο (ή τέρας, διαλέγετε και παίρνετε) που παραπληροφορεί, τρομοκρατεί και προκαλεί οικονομικές απώλειες σε επιχειρήσεις, η δραστηριότητα των οποίων εξαρτάται άμεσα από τις καιρικές συνθήκες.
Δύο λειτουργήματα δείχνουν πόσο χαμηλά μπορούν να φθάσουν στο τοξικό περιβάλλον των social media.
Ευθύνες για τον πλήρη εκτροχιασμό έχει και η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία. Ο επί σειράν ετών πεπαλαιωμένος, γραφειοκρατικός τρόπος λειτουργίας της εξέθρεψε ένα πολύ συντηρητικό μοντέλο ενημέρωσης που έδωσε χώρο στην «αδιαμεσολάβητη» επικοινωνία μεμονωμένων μετεωρολόγων μέσω social media. Και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Δύο λειτουργήματα, μετεωρολογία και δημοσιογραφία, δείχνουν πόσο χαμηλά μπορούν να φθάσουν στο τοξικό περιβάλλον των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ας μπει ένας φραγμός τώρα.
