Αν μπορούσα θα υπογράμμιζα με το πιο έντονο χρώμα τη λέξη «αδιαπραγμάτευτα». Αδιαπραγμάτευτα στηρίξαμε την Ουκρανία όταν δέχτηκε απρόκλητη εισβολή, αδιαπραγμάτευτα σταθήκαμε δίπλα στο Ισραήλ μετά την 7η Οκτωβρίου. Και τώρα η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε το κέντρο της ευρωπαϊκής επιχείρησης «Ασπίδες» στην Ερυθρά Θάλασσα να εγκατασταθεί στο στρατηγείο της Λάρισας. Εύλογα τα κόμματα της Αριστεράς και στις τρεις περιπτώσεις κατέθεσαν τις διαφωνίες τους. Οι λόγοι είναι γνωστοί, έχουν ιστορικές ρίζες και εμείς πάμε παρακάτω. Ομως αυτή η πολιτική της άνευ όρων στήριξης άρχισε να δέχεται κριτική και εντός των τειχών. Προφανώς όσοι έχουν αρχίσει να ασκούν κριτική θα ήθελαν η στήριξη να είναι αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης και έναντι ανταλλαγμάτων. Να υποθέσω πως θα ήθελαν μια εξωτερική πολιτική με τα χαρακτηριστικά του ανατολίτικου παζαριού, όπως την ασκεί ο Ταγίπ Ερντογάν.
Η Ελλάδα, η πιστή και προβλέψιμη σύμμαχος, εισπράττει όχι μόνο τα εύσημα γι’ αυτή τη συμπεριφορά της, αλλά και πολύτιμες υλικές παροχές.
Το πρώτο και άμεσο επίπεδο απάντησης στην εντός των τειχών κριτική είναι πως όταν παραβιάζονται αρχές δεν χρειαζόμαστε δέλεαρ για να ταχθούμε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Η Ελλάδα, λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της, είναι αναγκαίο να ανήκει κάπου. Και την επιλογή δεν την κάνουν οι κυβερνήσεις, αλλά οι Ελληνες πολίτες. Το «ανήκομεν εις την Δύσιν» μπορεί να το είπε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αλλά το επικύρωνε με την ψήφο του ο ελληνικός λαός και ουδέποτε πλειοψηφικά αμφισβητήθηκε. Ακόμη και το 2015 επικράτησαν δεύτερες, πιο ρεαλιστικές σκέψεις. Στην άλλη μεριά είναι η λογική του παζαριού. Τι μου δίνεις για να σου δώσω αυτό που ζητάς. Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Τουρκία, που αποτελεί το πρότυπο αυτού του είδους της εξωτερικής πολιτικής, αποδεικνύει πόσο αναποτελεσματική είναι. Ο Ταγίπ Ερντογάν τρέχει να κλείσει τις τρύπες που άνοιξε με την πολιτική του. Αυτά που εμφανίζουν σήμερα οι θιασώτες του ως επιτυχίες είναι η απόδειξη της αποτυχίας του. Και η Ελλάδα, η πιστή και προβλέψιμη σύμμαχος, εισπράττει όχι μόνο τα εύσημα γι’ αυτή τη συμπεριφορά της, αλλά και πολύτιμες υλικές παροχές. Τα οφέλη δεν είναι αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης, αλλά αποτελούν την αβίαστη επιβράβευση για την πολιτική αρχών που ασκεί η πατρίδα μας.
