Μια συνέντευξη και μια παλιότερη δήλωση μάς υπενθύμισαν, όχι το πού βρισκόμαστε, αλλά το πού θα βρεθούμε. Η συνέντευξη ήταν του Βλαντιμίρ Πούτιν στον δημοσιογράφο Τάκερ Κάρλσον και η δήλωση ήταν του Ντόναλντ Τραμπ, που έγινε πριν από τέσσερα χρόνια.
Στη συνέντευξη, που διήρκεσε 147 λεπτά και ήταν μια δημοσιογραφική επιτυχία για τον Τάκερ Κάρλσον, ο Βλαντιμίρ Πούτιν επαναβεβαίωσε την πρόθεσή του να ανασυστήσει το σοβιετικό imperium στη σύγχρονη μορφή του. Αλλωστε, είναι πάγια η θέση του πως ήταν ιστορικό λάθος η διάλυση της ΕΣΣΔ. Το κρίσιμο σημείο της συνέντευξης βρίσκεται στην αποτίμηση εκ μέρους του ενός ιστορικού γεγονότος. Απέδωσε ευθύνη στους Πολωνούς για την επίθεση των ναζιστικών στρατευμάτων στη χώρα τους. Αν τους έδιναν τον διάδρομο του Ντάντσιχ όλα θα είχαν κυλήσει ειρηνικά, υποστήριξε ο Πούτιν.
Τα «οράματα» Πούτιν, η πιθανότητα επανεκλογής Τραμπ και η Ευρώπη. Ηρθε η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία και το ΝΑΤΟ «αναστήθηκε».
Αυτή ακριβώς είναι η αντίληψη που δυναμιτίζει τις διεθνείς σχέσεις και παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Ο ισχυρότερος με την απειλή χρήσης βίας να παίρνει από τον ασθενέστερο αυτό που απαιτεί. Κι αν ο τελευταίος δεν υποκύψει στην πίεση και στον εκβιασμό, τότε αυτός ευθύνεται για ό,τι συμβεί στη συνέχεια. Με αυτή την ιστορική αναφορά –που προφανώς δεν ήταν τυχαία– ο Πούτιν ιχνογράφησε τις μελλοντικές κινήσεις του. Μπορεί στην Ουκρανία τα πράγματα να μην εξελίχθηκαν όπως τα περίμενε, όμως επανέλαβε πως ο αρχικός στόχος της «αποναζιστικοποίησης» της χώρας παραμένει. Με δεδομένο πως κατά την αντίληψή του οτιδήποτε δεν είναι φιλορωσικό είναι ναζιστικό, αυτό σημαίνει πως ο Πούτιν θέλει την Ουκρανία κάτι σαν ρωσικό προτεκτοράτο.
Την ίδια περίπου χρονική στιγμή με αυτή τη συνέντευξη, ανασύρθηκε μια παλιότερη δήλωση του Ντόναλντ Τραμπ για το ΝΑΤΟ, στην οποία λίγο-πολύ έλεγε πως αν ένα κράτος-μέλος δεν είναι συνεπές προς την οικονομική συμμετοχή του στη Συμμαχία, δεν θα είναι καλυμμένο σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης. Είναι μια δήλωση, αποτέλεσμα της γενικότερης αντίληψης του Τραμπ για τον παγκόσμιο ρόλο των ΗΠΑ, μια αντίληψη που λίγο απέχει από έναν νεο-απομονωτισμό. Αλλωστε είναι γνωστό πως και αυτός –όπως και ο Μακρόν– θεωρούσαν το ΝΑΤΟ εγκεφαλικά νεκρό. Ηρθε η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία και το ΝΑΤΟ «αναστήθηκε», βοηθούντος σημαντικά και του Τζο Μπάιντεν.
Σήμερα, με τον Τραμπ προ των πυλών, με τους Ρεπουμπλικανούς να «παγώνουν» τη βοήθεια προς την Ουκρανία –κάτι που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην ήττα της επί του πεδίου– και την Ευρώπη να ταλαιπωρείται από το πανθομολογούμενο έλλειμμα ηγεσίας, τα σύννεφα που σωρεύονται πάνω από τον ουρανό μας είναι κατάμαυρα. Αν η Γαλλία θα είναι η ηγέτιδα στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης, εφόσον απονεκρωθεί το ΝΑΤΟ, για ποια Γαλλία μιλάμε; Αυτή των μουσουλμανικών γκέτο, των κίτρινων γιλέκων και της Μαρίν Λεπέν ή μήπως τη Γαλλία των άβουλων και άνευρων φιλελευθέρων και των ανύπαρκτων γκωλικών;
