Στους παλιούς καλούς καιρούς της Σοβιετικής Ενωσης οι εχθροί του σοσιαλισμού κατέληγαν με μια σφαίρα στον σβέρκο. Ο πυροβολισμός ακουγόταν ώς το διπλανό κελί. Το περιγράφει με ακρίβεια ο Κέσλερ στο «Μηδέν και το Απειρο». Αλλοι πήγαιναν στα Γκουλάγκ της Σιβηρίας, το λοιμοκαθαρτήριο του ρωσικού απολυταρχισμού από την εποχή των Τσάρων. Η αποσταλινοποίηση εκσυγχρόνισε και τη μορφή της κάθαρσης της σοβιετικής αγνότητας από τα μολυσμένα κύτταρά της. Τους έστελνε στα ψυχιατρεία. Αναμενόμενο, αφού έπρεπε να είσαι ελαφρώς σαλεμένος για να αντισταθείς στο καθεστώς. Ολα αυτά όμως γίνονταν εν κρυπτώ και παραβύστω. Οι απόηχοί τους μόνον ξεπερνούσαν το Σιδηρούν Παραπέτασμα και έφταναν εις ώτα μη ακουόντων. Ο Σαρτρ, αρχιερέας της προοδευτικής διανόησης, είχε αποφανθεί ότι δεν πρέπει να «μιλάμε για όσα συμβαίνουν στη Σοβιετική Ενωση για να μην απογοητεύσουμε την Μπιγιανκούρ» – βιομηχανικό προάστιο των Παρισίων. Το Σιδηρούν Παραπέτασμα γκρεμίστηκε, η επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο άνοιξε τις Πύλες της, ήρθε ο Γκορμπατσόφ με την Περεστρόικα και την αυτοδιάλυση της αυτοκρατορίας, ο Γέλτσιν και ο Πούτιν. Η Δύση, για μια ακόμη φορά, έπεσε θύμα των ψευδαισθήσεών της. Με την ιδεολογική της προσήλωση στη δύναμη της δημοκρατίας της δεν μπόρεσε να δει την επέλαση του μεταμοντέρνου ολοκληρωτισμού.
Η ιστορία του Αλεξέι Ναβάλνι περιγράφει τη φυσιογνωμία του νέου ολοκληρωτισμού. Δικηγόρος που προσπάθησε να αξιοποιήσει τα «ανοίγματα» της δημοκρατίας στη Ρωσία, κατέληξε δηλητηριασμένος σ’ ένα νοσοκομείο της Γερμανίας. Οταν επέστρεψε στη Ρωσία, γνωρίζοντας ότι καμιά αντιπολίτευση δεν είναι δυνατή από εξόριστους, συνελήφθη και οδηγήθηκε σε μια φυλακή κάπου στη Σιβηρία. Θα υπέθετε κανείς ότι αυτό θα έφτανε για την εξουδετέρωσή του. Ομως δεν έφτανε. Μερικές εβδομάδες πριν από τις εκλογές οι δεσμοφύλακές του τον βρήκαν νεκρό και ώς σήμερα ακόμη το πτώμα του αναζητείται. Η Δύση καταγγέλλει, εξακολουθώντας αφελώς να πιστεύει πως το καθεστώς Πούτιν θα καμφθεί από τις δημοκρατικές της επιταγές. Η μεγάλη διαφορά του ολοκληρωτισμού της μετανεωτερικότητας από τον παραδοσιακό είναι ότι επιδεικνύει τη δύναμή του. Η Σοβιετική Ενωση έκρυβε τα θύματά της. Το καθεστώς τού Πούτιν τα επιδεικνύει ανενδοίαστα. Σαν να βγάζει τη γλώσσα στις δυτικές δημοκρατίες για να αποδείξει, για μια ακόμη φορά, την αδυναμία τους να τον αντιμετωπίσουν. Οπως έγινε με την Ουκρανία, έτσι και με τον Ναβάλνι. Κι εμείς τρέχουμε για να αποκαλύψουμε την αλήθεια. Χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι αυτό θέλει και ο Πούτιν. Να αποκαλύψουμε ότι κατάφερε να εξοντώσει τον μεγαλύτερο αντίπαλό του μερικές εβδομάδες πριν από τις εκλογές.
