Στο συνέδριο της «Κ» για τη Μεταπολίτευση, ο κ. Τσίπρας χαρακτήρισε «ατυχείς» δύο στιγμές της διακυβέρνησής του. Η πρώτη ήταν η πολυδιαφημισμένη υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών. Η δεύτερη η Novartis. Και οι δύο υπήρξαν παταγώδεις εμπορικές αποτυχίες για τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Θα μπορούσα να προσθέσω και άλλες. Η ευκαιριακή σύμπραξη με τον Πάνο Καμμένο, η διαχείριση της εκατόμβης στο Μάτι. Να προσθέσω και το μεταναστευτικό και την κατάργηση των συνόρων το 2015; Ας μην ξεχάσω και το πρώτο εξάμηνο και τον τότε υπουργό Οικονομικών του, που έκλεισε τις τράπεζες και οδήγησε την Ελλάδα στο τρίτο μνημόνιο. Ούτε την ντροπή του δημοψηφίσματος. Κι αν όλ’ αυτά ήταν «ατυχήματα», τότε ποιο θα ήταν το δυστύχημα; Η αποβολή της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ. Αυτό όμως, όπως διαβεβαίωσε τη συνομιλήτριά του Ξένια Κουναλάκη, δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό. Είχε σίγουρα περάσει από το μυαλό πολλών συνεργατών του και ημών των υπολοίπων, που ξυπνούσαμε κάθε πρωί με την αγωνία της μοιραίας είδησης. Η έκφραση «ατυχής διαχείριση» είναι η ηπιότερη που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει. Σαν να θέλει ο ίδιος να συμφιλιωθεί με τις ενοχές του ή να ζητάει την επιείκεια του κοινού του. Ας ρωτήσει όσους πολιτικούς του αντιπάλους διασύρθηκαν επί μήνες με την υπόθεση Novartis. Αυτή η υπόθεση ήταν το colpo grosso μιας πολιτικής που στηρίχθηκε στην εχθροπάθεια και στην εξόντωση των πολιτικών της αντιπάλων. Ενός οιονεί ολοκληρωτισμού που, ευτυχώς για τη δημοκρατία μας, η διαχείρισή του υπήρξε ατυχής.
Είναι χαρακτηριστικές οι αντιδράσεις των πρώην ή των νυν συντρόφων του. Τα νερά στην Αριστερά είναι τόσο ανταριασμένα που δεν μπορείς πια να διακρίνεις ποιος είναι ποιος; Ο Σκουρλέτης λέει πως και στις δύο περιπτώσεις ο Τσίπρας ήταν ο επιβλέπων μηχανικός. Ο Πολάκης τον εγκαλεί γιατί δεν τα είπε στο συνέδριο. Ο Σκουρλέτης έχει ενταχθεί στη Νέα Αριστερά. Ο Πολάκης παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Κασσελάκη. Και ο Κασσελάκης απολαμβάνει την αγάπη του κοινού του: Αφού αγαπιόμαστε όλοι, για ποιον λόγο τσακωνόμαστε; Αγαπημένοι θα σαρώσουμε στις ευρωεκλογές και κατόπιν ο δρόμος για την κυβέρνηση θα είναι ανοιχτός. Περασμένα ξεχασμένα. Περασμένα ευτυχώς. Ξεχασμένα όχι, επίσης ευτυχώς. Η Αριστερά που μας κυβέρνησε για μια τετραετία, καθώς και το πολιτικό της προσωπικό, ψάχνουν τον χαμένο εαυτό τους. Ποιος την εκπροσωπεί; Ο Κασσελάκης ή ο Τσακαλώτος; Πολιτικοί σε αναζήτηση κοινωνικών δυνάμεων που τους γυρνούν την πλάτη. Και ο Τσίπρας; Πού ανήκει; Και σε τι στοχεύει; Αν πράγματι στοχεύει στην ανασύσταση της Αριστεράς, οφείλει να ξέρει ότι οι ευφημισμοί δεν τον βοηθούν. «Οι καιροί αλλάζουν δίχως να κοιτάζουν τη δικιά μας μελαγχολία» που λέει και ο Σαββόπουλος.
