Στις 16 Ιανουαρίου από αυτήν εδώ τη στήλη έθετα το ζήτημα της προστασίας των μαρτύρων της υπόθεσης Νovartis, καθώς δημιουργούσε προβλήματα ηθικά, νομικά και πολιτικά. Το ερώτημα ήταν αν αυτή η προστασία είναι ισόβια, ανεξάρτητα από το αν οι λόγοι για τους οποίους έχει παρασχεθεί δεν ικανοποιήθηκαν από την εν συνεχεία πορεία των γεγονότων. Πολύ δε περισσότερο αν υπάρχουν υπόνοιες πως η μαρτυρία τους ήταν κατευθυνόμενη και ψευδής, ενταγμένη σε πολιτικές σκοπιμότητες, αφού αυτούς που κατηγόρησαν τελικά αθωώθηκαν. Διότι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ο σκοπός της προστασίας είναι με τη μαρτυρία τους να τιμωρηθούν οι ένοχοι.
Στην υπόθεση Νovartis, που ταλαιπώρησε την πολιτική ζωή της πατρίδας μας επί σχεδόν τρία χρόνια, οι προστατευόμενοι μάρτυρες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην παραπομπή εννέα πολιτικών, μεταξύ των οποίων δύο πρώην πρωθυπουργών και του κεντρικού τραπεζίτη, οι οποίοι στη συνέχεια απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες. Το ερώτημα που είχα θέσει ήταν αν αυτές οι προσωπικότητες που κατηγορήθηκαν αδίκως και είδαν και συγγενικά τους πρόσωπα να ταλαιπωρούνται –είμαι άκρως επιεικής με το ρήμα «ταλαιπωρούνται»– έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν τη δίωξη των προστατευομένων μαρτύρων που τους ενέπλεξαν σ’ αυτή την υπόθεση. Για να γίνει αυτό θα έπρεπε να αρθεί η προστασία τους και η ποινική δικονομία δεν προέβλεπε κάτι τέτοιο.
Στην υπόθεση Νovartis, που ταλαιπώρησε την πολιτική ζωή της πατρίδας μας, οι προστατευόμενοι μάρτυρες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην παραπομπή εννέα πολιτικών, οι οποίοι στη συνέχεια απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες.
Με τον νόμο 5090/2024, που αφορά τους νέους ποινικούς κώδικες, ρυθμίστηκε κι αυτό το θέμα. Δηλαδή τροποποιήθηκε το άρθρο 218 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας στην παράγραφο 7. Μια τροποποίηση που ουδείς τη μνημόνευσε. Ετσι δίνεται η δυνατότητα στον αρμόδιο εισαγγελέα να εξετάζει διαρκώς την «προσφορότητα και αναγκαιότητα των μέτρων προστασίας» και αναλόγως να κρίνει αν πρέπει αυτά τα μέτρα να τροποποιηθούν ή να ανακληθούν, εφόσον κατά την κρίση του έχουν «διαφοροποιηθεί ή εκλείψει οι λόγοι επιβολής τους».
Αυτή η συγκεκριμένη ρύθμιση αδικήθηκε, ουσιαστικά και επικοινωνιακά, διότι απορροφήθηκε από τον θόρυβο και την ένταση που προκάλεσαν οι νέοι ποινικοί κώδικες της κυβέρνησης. Πολλές φορές συμβαίνει αυτό, να μη δίνουμε σημασία ή και να αγνοούμε ακόμη ένα γεγονός σημαντικό, διότι επικαλύφθηκε από ένα άλλο σημαντικότερο. Με την τροποποίηση της παραγράφου 7 του άρθρου 218 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ο κ. Γιώργος Φλωρίδης δίνει τη δυνατότητα στα θύματα της υπόθεσης Νovartis να ζητήσουν τη δικαίωσή τους. Να αποκαλυφθούν δηλαδή άγνωστες πτυχές αυτής της υπόθεσης, που τελικά προσλήφθηκε και αξιολογήθηκε από την κοινή γνώμη ως σκευωρία. Ενώ συγχρόνως τίθενται τα όρια που πρέπει να διέπουν το καθεστώς προστασίας. Ορια που τα εξετάζει ο αρμόδιος εισαγγελέας και εμμέσως έχουν σχέση και με την αξιοπιστία των όσων κατέθεσαν. Διαφορετικά, ο κάθε ποινικά εμπλεκόμενος σε μια υπόθεση, για να ελαφρύνει τη θέση του, θα μοιράζει δεξιά κι αριστερά αναπόδεικτες κατηγορίες, χωρίς καμιά συνέπεια για τον ίδιο.
