Κάποτε είχα ακούσει ένα μεγάλο ποιητή, που βρίσκεται εν ζωή, να λέει πως «μάγκας με γυαλιά δεν υπάρχει». Τι θέλει να πει ο ποιητής; Πως η εμφάνισή σου προδιαθέτει γι’ αυτό που είσαι. Είναι παράταιρο να έχεις φάτσα φιόγκου και να το παίζεις τσαμπουκάς, κατά το κοινώς λεγόμενον. Ολα υπακούν σε κάποιους κανόνες. Υπάρχουν προδιαγραφές που για να τις υπερβείς απαιτείται είτε κάποιο κρυφό χάρισμα που έρχεται στην επιφάνεια είτε άγνοια κινδύνου. Αν δεν υπάρχει αυτό το ανατρεπτικό χάρισμα, τότε προκύπτει μια καρικατούρα. Το είπε ο ποιητής, αναφερόμενος μάλιστα σε τρικυμισμένες εποχές, που η ζωή δεν είχε αξία: «Μάγκας με γυαλιά δε γίνεται». Κάθε άνθρωπος έχει το στυλ του, τελεία και παύλα.
Υπάρχουν προδιαγραφές που για να τις υπερβείς απαιτείται είτε κάποιο ανατρεπτικό χάρισμα είτε άγνοια κινδύνου. Αν δεν υπάρχει αυτό το χάρισμα, τότε προκύπτει μια καρικατούρα.
Τέτοιες σκέψεις έκανα ακούγοντας ένα νεοσσό της πολιτικής, μεγαλοαστικής καταγωγής, ακριβοσπουδασμένο, πρώτα να παραφέρεται και στη συνέχεια να κουτσαβακίζει. Το ζήτημα δεν είναι πως με τέτοια συμπεριφορά τσαλακώνει το προφίλ του βιάζοντάς το, καθώς αυτό είναι δεδομένο και καθορισμένο από πολλούς παράγοντες. Ούτε πως δημιουργεί ένα τοξικό κλίμα. Σιγά τα ωά! Τα όσα ζήσαμε την περίοδο 2011-2019 είναι ανεπανάληπτα. Και τα ζήσαμε με πρωταγωνιστές σκληρούς παίκτες, σκληρούς λαϊκιστές και όχι γιαλαντζί, γιατί και η εποχή ήταν σκληρή. Το ζήτημα είναι πως με τέτοιες συμπεριφορές ακυρώνει τα όσα θετικά έχει πει, προσπαθώντας να μετακινήσει το κόμμα του σε μετριοπαθέστερες θέσεις στους περισσότερους τομείς. Επιπροσθέτως, πρόσφατα, όπως κατέγραψε το ρεπορτάζ, προστέθηκε στο επικοινωνιακό του επιτελείο ο πολιτικός επιστήμονας που επινόησε την έννοια του μεσαίου χώρου, κάτι που δημιουργεί συνολικά μια ομιχλώδη εικόνα για το κόμμα του και τα μηνύματα που εκπέμπει. Μεσαίος χώρος και ακραίες εκφράσεις δεν ταιριάζουν.
Βέβαια, υπάρχει και το ενδεχόμενο αυτές οι συμπεριφορές να αποσκοπούν στο να συγκινήσουν ένα κοινό που ελάχιστη σχέση έχει με την πολιτική. Πάντα, όμως, σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει ο ηγέτης να υπολογίζει πόσους θα κερδίσει και πόσους θα χάσει. Και αν αυτός ο υπολογισμός είναι ανέφικτος –και τις περισσότερες φορές είναι ανέφικτος– τότε δεν θα πρέπει να αναλάβει τέτοιο ρίσκο. Γιατί οι απολίτικοι ξεχνούν να ψηφίσουν και μάλιστα καλοκαιριάτικα.
