Η διαχείριση της κοινής γνώμης είναι μέσα στα καθήκοντα κάθε κυβέρνησης. Σε μια ανεπτυγμένη δημοκρατία θα έλεγε κανείς ότι αυτή η διαχείριση επιβάλλεται να επικεντρώνεται σε μια συνεχή και συστηματική επεξήγηση της κυβερνητικής στρατηγικής για την επίτευξη ρητά διατυπωμένων στόχων, ώστε να διαλύονται συγχύσεις και να αίρονται μη αναπόφευκτα εμπόδια στην άσκηση πολιτικής. Αυτό, για παράδειγμα, έκανε ο Κ. Σημίτης όταν επιδίωκε να πετύχει την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη – που η Ν.Δ., ως αντιπολίτευση, είχε βάλει στοίχημα ότι δεν θα πετύχουμε. Συχνά, όμως, η διαχείριση της κοινής γνώμης εκτρέπεται σε απλή χειραγώγηση.
Ακραίο δείγμα τέτοιας πρακτικής δόθηκε αυτές τις ημέρες με την κακοποίηση έκθεσης του ΟΟΣΑ για τις άμεσες ξένες επενδύσεις (ΑΞΕ). Η έκθεση δείχνει ότι στην Ελλάδα μειώθηκαν 36% πέρυσι συγκριτικά με το 2023 – ήταν μάλιστα λιγότερες από το 2021. Αντιθέτως, τα κέρδη που εξήγαγαν επιχειρηματίες για να επενδύσουν σε ξένες αγορές ξεπέρασαν τα 4 δισ. δολ., έναντι 429 εκατ. που εξάγονταν ετησίως τα έτη 2017-19 και 2,8 δισ. δολ. την προηγούμενη διετία. Η μείωση των ΑΞΕ (εν πολλοίς συγκυριακή και όχι μόνο ελλαδική…) επισήμως κατεγράφη ως «έκρηξη επενδύσεων» κατά τα έτη 2021-23. Και η αύξηση της διαφυγής κερδών ως… «ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας»! Δεν είναι τα μόνα κρούσματα. Γίνεται, λες, μια ακραία προσπάθεια εξωραϊσμού της πραγματικής κατάστασης.
Η κατά 2% αύξηση του ΑΕΠ πέρυσι, για παράδειγμα, διαφημίζεται ως πενταπλάσια του μέσου ευρωπαϊκού όρου και αποσιωπάται ότι κατ’ έτος βαίνει φθίνουσα και, κυρίως, ότι όποια μεγέθυνση του ΑΕΠ επιτυγχάνεται, οφείλεται στα 32 δισ. – μάννα εξ ουρανού του Ταμείου Ανάκαμψης, που τελειώνει σε δύο χρόνια. Μετά; Οι διεθνείς οργανισμοί βλέπουν μέση ετήσια μακροπρόθεσμη αύξηση του ΑΕΠ στην περιοχή του 1%. Γιατί; Διότι λείπουν μεταρρυθμίσεις που πράγματι θα αλλάζουν «τον τρόπο που γίνεται η δουλειά». Κι αν δεν γίνουν τώρα, που υπάρχει το ΤΑΑ καθώς και μεγάλη ρευστότητα διεθνώς, πώς θα γίνουν όταν γυρίσει αρνητικά η συγκυρία;
Διαφημίζεται ότι το ποσοστό του δημοσίου χρέους στο ΑΕΠ μειώνεται και αποσιωπάται ότι (παρά το «κούρεμα» το 2012) έφτασε στα 406 δισ. πέρυσι έναντι 304 δισ. που ήταν στην κορύφωση της κρίσης, και ότι το 2032 λήγει η περίοδος χάριτος και θα προσαυξηθεί κατά 7 μονάδες ως ποσοστό του ΑΕΠ. Κι ας μην ξεχνιόμαστε: μιλάμε για μια οικονομία που αμείβει το 53% των μισθωτών λιγότερο από 1.000 ευρώ/μήνα μεικτά. Που είναι πρωταθλήτρια στον πληθωρισμό κερδών, γιατί είναι αδύναμος ο ανταγωνισμός και ισχυρές οι πρακτικές καρτέλ.
Ας δούμε την πραγματικότητα της οικονομίας μας χωρίς παραμορφωτικούς φακούς, με πιο καθαρή ματιά.
Αξίζει να προσπαθήσουμε να τα καταφέρουμε καλύτερα. Στοιχειώδης προϋπόθεση, να δούμε την πραγματικότητα της οικονομίας μας χωρίς παραμορφωτικούς φακούς, με πιο καθαρή ματιά.
Αφού όλο και κάποια ευρωπαϊκά κονδύλια βρίσκονται για να γίνονται επενδύσεις με κρατικά εγγυημένη απόδοση, γιατί να πάμε γυρεύοντας; Με άλλα λόγια, γιατί να μπαίνουμε σε μπελάδες αφού πάνε καλά τα πράγματα; Είναι αυτή η συλλογιστική που μας (έχει οδηγήσει και μας) οδηγεί σε μπελάδες. Γιατί, απλώς, ξεκινάει από λάθος βάση.
