Η αντιπαράθεση Αθηνών – Σκοπίων τις τελευταίες ημέρες είναι από μιαν άποψη η αναγκαία προϋπόθεση για μία λειτουργική και πλήρη εξομάλυνση –κατά το δυνατόν εξυπακούεται– των σχέσεων δύο κρατών, μετά τριάντα τρία χρόνια. Βεβαίως, το παιχνίδι παίζεται με όρους βαλκανικής ορχήστρας, υπό τη διεύθυνση πάντοτε της Ουάσιγκτον.
Δεν είναι δυνατόν να γίνει διαφορετικά. Ηταν τον Απρίλιο του 2008, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ο νεότερος προσκάλεσε την Κροατία, την Αλβανία και τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (όπως ονομαζόταν τότε) να γίνουν μέλη της Συμμαχίας. Στη συζήτηση που ακολούθησε, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και η ελληνική αντιπροσωπεία έπεισαν τους εταίρους μας να μην περιληφθεί η γειτονική μας χώρα σε εκείνη τη διεύρυνση, λόγω της διαμάχης που αφορούσε στην ονομασία αυτής της νέας ανεξάρτητης χώρας.
Οταν έπειτα από χρόνια, και αφού η Ρωσία επιχείρησε να ποδηγετήσει τις πολιτικές εξελίξεις στο Μαυροβούνιο, η χώρα εκείνη εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ τον Ιούνιο του 2017, η Ουάσιγκτον ασχολήθηκε με άρση της τελευταίας εκκρεμότητος στα Βαλκάνια. Ετσι προέκυψε η Συμφωνία των Πρεσπών, με αλλαγή του ονόματος σε Βόρεια Μακεδονία, που εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ αμέσως.
Η Δύση αναστέναξε με ανακούφιση. Αλλά όχι τα δύο κόμματα της λεγομένης «Δεξιάς» στη Βόρεια Μακεδονία και στην Ελλάδα, που έσπευσαν να τη χαρακτηρίσουν απαράδεκτη. Η βαλκανική ορχήστρα άρχισε να παρουσιάζει αρρυθμίες. Η νεοαναδειχθείσα πρόεδρος της Βόρειας Μακεδονίας Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα απέφυγε να αναφερθεί στη συνταγματική ονομασία κατά την ορκωμοσία της. Δεν αμφισβήτησε βεβαίως τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά υπερασπίσθηκε το δικαίωμά της να κάνει χρήση του ονόματος «Μακεδονία» στο εσωτερικό της χώρας.
Κάτι αντίστοιχο θα κάνει και ο αρχηγός του VMRO Κρίστιαν Μίτσκοσκι, όταν θα αναλάβει την πρωθυπουργία. Οι αρνητές της Συμφωνίας των Πρεσπών τους ψήφισαν και ήταν αναμενόμενο πως έτσι θα ενεργούσαν. Ορθώς επίσης η ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε. Εκλογές διεξάγονται στις 9 Ιουνίου και η Ν.Δ. μάχεται να περιορίσει τις διαρροές στα κόμματα της Δεξιάς. Και όταν όλα αυτά τελειώσουν, ο θεληματικός μαέστρος θα επιβάλει την πειθαρχία στους ασυντόνιστους μουσικούς. Η ελληνική κυβέρνηση θα προχωρήσει εν τέλει σύντομα στην κύρωση των πρωτοκόλλων και η βαλκανική «αρμονία» θα αποκατασταθεί.
