Στη θαυμάσια σειρά ραδιοφωνικών ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ «Γνωρίζοντας την Ιστορία μας», ο ιστορικός κ. Ευάνθης Χατζηβασιλείου έκανε μια σημαντική παρατήρηση σχετικώς με τη στάση της συντηρητικής παράταξης τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα. «Ο Βενιζέλος ακολουθεί την κατά Σβολόπουλο πολιτική του “προϋπολογισμένου κινδύνου”. (…) Επειδή είναι ο ρεαλιστής της Μεγάλης Ιδέας, παίρνει μια σειρά αποφάσεων είτε θυμώνουν πολύ κόσμο, είτε τον απειλούν, είτε τον απογοητεύουν. Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ του Βενιζέλου και των πολιτικών του αντιπάλων. (…) Ο Βενιζέλος γνωρίζει ότι όταν δίνει την εντολή να κινηθεί ο στρατός προς Θεσσαλονίκη πιθανότατα το Μοναστήρι χάνεται για πάντα. Και όμως παίρνει τη σκληρή απόφαση. (…) Το στοιχείο του Βενιζέλου, ότι πρέπει να πάρει αποφάσεις σκληρές, να καθορίσει ενδεχομένως –και φυσικά με βάση το εφικτό– τη μοίρα πληθυσμών, πανάρχαιων στις κοιτίδες τους ελληνικών πληθυσμών. Ομως παίρνει αποφάσεις. (…) Αυτό είναι που δεν μπορούν να κάνουν οι αντιβενιζελικοί. Εχουν έναν μαξιμαλισμό. Δεν θέλουν να πάρουν μια απόφαση, η οποία μπορεί να είναι τόσο επώδυνη. Αλλά μη θέλοντας να πάρεις μια απόφαση, μπορεί να μην μπεις στον πόλεμο και στο τέλος να σ’ τα πάρουν όλα οι άλλοι….» (Ελευθέριος Βενιζέλος, skai.gr 2013).
Αυτός ο παραλυτικός μαξιμαλισμός είναι το πρόβλημα των γνήσιων πατριωτών και η μεγάλη ευκαιρία όσων τους εκμεταλλεύονται για ίδιον πολιτικό όφελος. Η ευκαιρία που χάσαμε το 1993 για σύνθετη ονομασία, εθνικότητας και γλώσσας στη γείτονα, έγινε ευκαιρία για σύνθετη ονομασία συν την επίσημη απόρριψη του αλυτρωτισμού το 2019 και αν δεν κάναμε τη συμφωνία των Πρεσπών τότε, σήμερα ούτε η Ε.Ε. ούτε οι ΗΠΑ θα ασχολούνταν με τη νέα πρόεδρο της χώρας κ. Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, ό,τι κι αν έλεγε.
Ηταν καλή εκείνη η συμφωνία; Οχι, υπό την έννοια πως ούτε η Συμφωνία των Σεβρών ήταν καλή αφού άφηνε εκτός ελλαδικού χώρου την «Κόκκινη Μηλιά». Θα μπορούσε κάποιος άλλος να πετύχει περισσότερα; Πιθανώς, αλλά έχουμε βαρεθεί να ακούμε αρχηγούς της αντιπολίτευσης πόσο καλύτεροι διαπραγματευτές είναι· μέχρι και ο κ. Κυριάκος Βελόπουλος λέει ότι θα λύσει τσακ μπαμ το ζήτημα της ΑΟΖ, θα κάνει εξορύξεις και θα δώσει συντάξεις των 4.000 ευρώ. Εξάλλου, πολλοί το 2015 ψήφισαν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για να κάνουν καλύτερες, δηλαδή πιο σκληρές διαπραγματεύσεις, και είδαμε τα χαΐρια μας.
Ο παραλυτικός μαξιμαλισμός χαντάκωσε την εξωτερική μας πολιτική επί μακρόν και όχι μόνο σε ό,τι αφορά το Μακεδονικό. Πριν από μερικές ημέρες, για παράδειγμα, έκλεισαν τα 20 χρόνια από την απόρριψη του σχεδίου Ανάν. Εχουμε κάτι καλύτερο στα χέρια μας; Η Αμμόχωστος πώς είναι;
