Οταν υπάρχει δολοφονημένη γυναίκα, τίποτα δεν έχει γίνει σωστά. Και είναι η δεύτερη, μέσα σε περίπου ένα μήνα, γυναίκα που χάνει τη ζωή της επειδή το σύστημα, οι άνθρωποι που το εκπροσωπούν, δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Μπορεί να μην είναι η αστυνομία αυτή τη φορά που πέφτει σε λάθη και παραλείψεις, αλλά η Δικαιοσύνη που αποτυγχάνει στην αξιολόγηση της υπόθεσης, ακόμη κι αν η απόφαση που λαμβάνει είναι τυπικά εντός νόμου, καμία σημασία δεν έχει.
Η αποτυχία είναι της πολιτείας και είναι για άλλη μία φορά ηχηρή. Μια 40χρονη δέχθηκε δέκα μαχαιριές στη μέση του δρόμου στο Μενίδι, ενώ, όπως και η 28χρονη Κυριακή Γρίβα των Αγίων Αναργύρων, είχε κάνει ό,τι έπρεπε για να προστατευθεί. Είχε καταγγείλει τρεις φορές τον σύζυγό της –με τον οποίο βρισκόταν σε διάσταση– για ενδοοικογενειακή βία, είχε εγκαταστήσει την εφαρμογή panic button, είχε λάβει τον κωδικό, είχε ενημερωθεί για τις δομές που υπήρχαν διαθέσιμες για εκείνη και τα παιδιά της. Το μόνο που δεν έκανε, δυστυχώς, ήταν να πάει σε μία απ’ αυτές, το οποίο για μια γυναίκα που έχει οργανωμένη τη δουλειά, τη ζωή τη δική της και των παιδιών της, δυο κοριτσιών στην εφηβεία, δεν είναι πάντα εύκολο.
Μπορεί να μην είναι η Αστυνομία αυτή τη φορά που πέφτει σε λάθη και παραλείψεις, αλλά η Δικαιοσύνη.
Το μπαλάκι ευθυνών μεταξύ ΕΛ.ΑΣ. και Δικαιοσύνης, που ξεκίνησε τις πρώτες ώρες κιόλας μετά το συμβάν, είναι προσβλητικό για τις οικογένειες των θυμάτων και αντιπαραγωγικό στην προσπάθεια του κράτους να εμπνεύσει ασφάλεια και αισιοδοξία ότι κάτι βελτιώνεται. Εσπευσαν στελέχη της αστυνομίας να ενημερώσουν για τα βήματα που έγιναν στην περίπτωση της 40χρονης, ενώ διαρροές για τους δικαστικούς χειρισμούς έγιναν και από την πλευρά της Δικαιοσύνης.
Ας δεχθούμε ότι αυτή τη φορά υπήρξε η ενσυναίσθηση που είχε ζητήσει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, από τους αστυνομικούς. Εσκυψαν με ενδιαφέρον και σοβαρότητα πάνω από το πρόβλημα, ακολούθησαν πιστά το πρωτόκολλο. Αλλά δεν ήταν αρκετό, γιατί ήταν αποσπασματικό, λειτούργησε ένας «κρίκος» σε μια σκουριασμένη αλυσίδα.
Το δικαστήριο που κλήθηκε να αποφασίσει για τον εν διαστάσει σύζυγο και φερόμενο δολοφόνο της 40χρονης, αν και μπορούσε να διατάξει εκδίκαση της υπόθεσης μέσα σε τρεις ημέρες και προσωρινή κράτηση του συζύγου, έως ότου εκδικαστεί η υπόθεση, δεν το έκανε. Ορισε δικάσιμο για τις 17 Μαΐου, διότι η παθούσα δεν προσήλθε κατά την εκδίκαση του αυτοφώρου. Διάβασε το γράμμα του νόμου, απέτυχε να «δει» την ευάλωτη γυναίκα σε κίνδυνο, ακόμη κι αν εκείνη δεν εμφανίστηκε μπροστά του.
