Αρκεί ένα αμφίσημο νέο, ένα παράδοξο συμβάν, ακόμη και σε ημέρες μιας σχετικά ομαλοποιημένης ζωής, για να αναδυθούν οι συνήθεις παρα-πραγματικότητες. Ψεύδη και θεωρίες συνωμοσίας συνόδευσαν την έλευση αφρικανικής σκόνης, ενώ άστραψαν και βρόντηξαν οι αντιεμβολιαστικοί κεραυνοί μετά την απόσυρση του εμβολίου της AstraZeneca κατά της COVID-19.
«Γίναμε πειραματόζωα όλων, όχι μόνο της AstraZeneca. Μια τεράστια απάτη, ένα μεγάλο βρώμικο παιχνίδι των φαρμακευτικών, που θησαύρισαν, ήταν τα εμβόλια». Το θαλασσινό τοπίο μπροστά μας είναι εκθαμβωτικό. Τίποτα δεν ταράζει την ατμόσφαιρα της απογευματινής ευδαιμονίας. Ομως, ο άνδρας στο διπλανό τραπέζι, που μοιάζει να μην πίστεψε στη σοβαρότητα της COVID-19 και στην αποτελεσματικότητα των εμβολίων, ζει σε έναν κόσμο σκιών. Δίνει συγχαρητήρια σε γυναίκα της παρέας που δεν εμβολιάστηκε και επαναλαμβάνει γνωστά τρανταχτά ψεύδη: ότι τα εμβόλια σκότωσαν 17 εκατ. ανθρώπους, ότι προκαλούν εκτεταμένες θρομβώσεις, Αλτσχάιμερ και καρκίνο, ότι αλλάζουν το DNA μας, καταστρέφουν το ανδρικό σπέρμα, περιέχουν στελέχη του HIV και άλλα φρικώδη. Δεν δέχεται ότι έσωσαν εκατομμύρια ζωές, στην επιστήμη διαβλέπει σκοπιμότητες, στους ισχυρούς πλεονεξία και σχέδια… αραίωσης του παγκόσμιου πληθυσμού.
Και αναρωτιέσαι τι ωθεί έναν άνθρωπο της διπλανής πόρτας να βλέπει πίσω από κοινά δεινά μια θανάσιμη σκευωρία. Για την αφρικανική σκόνη είπαν ότι είναι κατασκεύασμα των Αμερικανών, ότι από εργαστήρια για τη μελέτη της ιονόσφαιρας πυροδοτούν ακραία καιρικά φαινόμενα και ψεκάζουν πληθυσμούς με χημικά, που τους καθιστούν φυτά ή τους σκοτώνουν.
Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι το πιο τοξικό αντίδοτο στον φόβο. Η πιο τερατώδης πυροτεχνική ψευδο-απάντηση στο μη κατανοητό. Η πιο ολισθηρή έξοδος από την απρόβλεπτη συμφορά. Οργιάζουν σε εποχές ακραίας ρευστότητας· αλλά και ευάλωτης κανονικότητας. Σήμερα δεν ζούμε σε συνθήκες πανικού, όμως συνωμοσιολογούμε. Κυρίως, διότι ρέπουμε στην καχυποψία, τη δεισιδαιμονία, τη δυσπιστία απέναντι στους θεσμούς, την ιδεολογική αγκύλωση, την εύκολη αμφισβήτηση. Αλλά και γιατί αδυνατούμε να ψηλαφίσουμε τα πεδία των γρήγορων καιρών. Φρένα όλ’ αυτά που μας εκτρέπουν στον κόσμο των χονδροειδών μυθευμάτων, που εμποδίζουν να αποδεχθούμε τη νέα πολυπλοκότητα, δηλαδή να αυτοβελτιωθούμε. Η συνωμοσιολογία είναι δείγμα καθυστέρησης. Οχι εξυπνάδας, κατοχής τρομερών μυστικών. Παράλληλα όμως και ένδειξη μιας υφέρπουσας, ανησυχαστικής νέας σύγχυσης και αταξίας.
