Εχουμε ευρωεκλογές σε τρεις εβδομάδες, αλλά αν δεν ήταν οι υποχρεωτικές παρουσιάσεις των πάσης φύσεως υποψηφίων στην τηλεόραση, δύσκολα θα το αντιλαμβανόταν κανείς. Ασφαλώς και υπάρχει αυξημένη δραστηριότητα των κομμάτων και περιοδείες και συγκεντρώσεις μικρής κλίμακας και όλα τα συνοδευτικά, αλλά δεν ανταποκρίνεται με ενδιαφέρον το ακροατήριο. Μεγαλύτερη φασαρία προκάλεσε η Γιουροβίζιον με τους φανατικούς οπαδούς και τους φανατικότερους εχθρούς της από οιοδήποτε άλλο γεγονός των τελευταίων εβδομάδων. Ισως αποτελεί εξαίρεση το πολυποίκιλο ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο, καθώς είναι ανοικτό ακόμη το ποιος θα κατακτήσει πρωτάθλημα, κύπελλο Ελλάδος και έναν ευρωπαϊκό τίτλο με τον τελικό να διεξάγεται στη χώρα μας. Ασφαλώς όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και θα ήταν… βλασφημία η σύγκριση μιας εκλογικής αναμέτρησης για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, όπως το Ευρωκοινοβούλιο, με τα υπόλοιπα. Ωστόσο οι πολίτες μοιάζει να μην αγωνιούν για κάτι και ως εκ τούτου δεν δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο για την προσεχή αναμέτρηση. Ενδεχομένως το γεγονός ότι δεν διακυβεύεται η διακυβέρνηση της χώρας και έως ένα βαθμό προεξοφλείται πως δεν θα έχουμε ανατροπή πολιτικού σκηνικού έχει δημιουργήσει ένα κλίμα χαλαρότητας, ίσως και αδιαφορίας.
Η αλήθεια είναι πως αυτή η κατάσταση ανησυχεί αρχικώς τη Ν.Δ. και γι’ αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδίδεται σε έναν πρωτοφανή για ευρωεκλογές μαραθώνιο περιοδειών σε όλη τη χώρα ώστε να «ξυπνήσει» το κόμμα του. Είναι προφανές πως η χαλαρή ψήφος πλήττει πρωτίστως την κυβερνητική πλειοψηφία, καθώς οι πολίτες για εντελώς διαφορετικούς λόγους μπορεί είτε να απόσχουν είτε και να ψηφίσουν μικρότερα κόμματα. Αυτός ο κίνδυνος είναι δεδομένος, αλλά υπάρχει κάτι ακόμη χειρότερο από ένα μέρος παραδοσιακών ψηφοφόρων της Ν.Δ. οι οποίοι θέλουν να… γρατζουνίσουν το κόμμα τους για να δοκιμάσουν τα ανακλαστικά της ηγεσίας. Αυτή η «γκρίνια πολυτελείας», που σε ορισμένες περιπτώσεις τυγχάνει ανοχής, αν όχι και διακριτικής παρότρυνσης από υψηλόβαθμα στελέχη της Ν.Δ., ενδέχεται να αποδειχθεί καταστροφική. Ετσι, επιστρατεύθηκαν οι υπουργοί να αναλάβουν εκλογικά τις περιφέρειες, ώστε να αλλάξουν το κλίμα και να αναλάβουν και ευθύνες την επόμενη μέρα.
Αν για την κυβέρνηση το στοίχημα είναι να κρατηθεί στα ποσοστά του 33% και πάνω, που είχε καταγράψει σε άλλο κλίμα στην αντίστοιχη κάλπη του 2019, για τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης τα πράγματα είναι περισσότερο περίπλοκα. Ο Στέφανος Κασσελάκης δίνει με τον δικό του «αστείο» και ενίοτε πολιτικά επικίνδυνο τρόπο μάχη να κρατηθεί πάση θυσία στη δεύτερη θέση και πάντως κοντά στο 17%. Αν δεν τα καταφέρει, δύσκολα θα τεθεί θέμα ηγεσίας, αλλά και αν τεθεί, έτσι όπως έχει εξελιχθεί το συγκεκριμένο κόμμα, πάλι ο κ. Κασσελάκης θα κερδίσει. Η απόπειρα ανατροπής του στο συνέδριο με τη γνωστή πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα τον κατέστησε αναμφισβήτητο αρχηγό έως τις επόμενες εθνικές εκλογές. Ο Νίκος Ανδρουλάκης παίζει με τη φωτιά επιμένοντας ότι θα ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα βρεθεί εκείνος στη δεύτερη θέση, παρότι στις δημοσκοπήσεις δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Το αν έχασε ή όχι την ευκαιρία του θα φανεί στις κάλπες, αλλά και πάλι δύσκολα μπορεί να τεθεί με αξιώσεις ζήτημα ηγεσίας, όχι μόνον διότι δεν είναι προφανές ποιος θα σηκώσει το χέρι του να τον αμφισβητήσει, αλλά και γιατί ελέγχει το κόμμα.
