Δεν θα έλεγε κανείς πως είχε συγκλονιστικό ενδιαφέρον η επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Αγκυρα και οι συνομιλίες του με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το γεγονός ότι οι δημοσιογράφο δεν είχαν τη δυνατότητα να υποβάλουν ερωτήσεις διευκόλυνε την ομαλή ολοκλήρωση μιας διαδικασίας, που επί του παρόντος εξυπηρετεί τους στόχους των δύο ηγετών. Η μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τζαμί, η λειτουργία του οποίου εγκαινιάσθηκε την παραμονή της επισκέψεως του κ. Μητσοτάκη, προκάλεσε μέγα ερεθισμό και επικρίθηκε δριμύτατα από υπουργούς και σχολιαστές. Ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στο θέμα στη συζήτησή του με τον κ. Ερντογάν και στις δηλώσεις που ακολούθησαν εξέφρασε την ικανοποίησή του ότι η Μονή της Χώρας –ως τζαμί– θα είναι ανοικτή σε επισκέπτες αλλοθρήσκους. Ούτως ή άλλως, αυτό συμβαίνει και μετά τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε ισλαμικό τέμενος. Αυτό είναι που ενδιαφέρει άλλωστε και την UNESCO.
Αιφνιδιάστηκε η πρωθυπουργική αποστολή από την πρόσκληση που απηύθυνε ο κ. Ερντογάν στον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος παρακάθησε στο γεύμα που εδόθη προς την ελληνική αποστολή. Προφανώς ο Τούρκος πρόεδρος εσκέφθη πως ει ο Πατριάρχης μεθ’ ημών, εκών άκων, ουδείς καθ’ ημών.
Η μεγάλη έκπληξη, ωστόσο, ήταν όταν ο κ. Ερντογάν στη δευτερολογία του έκρινε σκόπιμο να ανασκευάσει τη φιλοϊσραηλινή τοποθέτηση του Ελληνα πρωθυπουργού, που είχε χαρακτηρίσει τη Χαμάς «τρομοκρατική οργάνωση». Ενώ ο Τούρκος πρόεδρος τόνισε με έμφαση πως η Χαμάς είναι «αντιστασιακή οργάνωση».
Διάφοροι εν Ελλάδι αναλυτές απέδωσαν την παρέμβαση του κ. Ερντογάν σε μια προσπάθειά του να επαναπροσεγγίσει τους ισλαμιστές ψηφοφόρους, η απήχηση των οποίων αυξήθηκε εντυπωσιακά, με αποτέλεσμα την ήττα που υπέστη ο Τούρκος πρόεδρος στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Δεν πρόκειται, βεβαίως, μόνον περί αυτού. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, ο κ. Ερντογάν ασκεί εξωτερική πολιτική περιφερειακής δυνάμεως. Και ασφαλώς τελεί εν γνώσει της προσπαθείας των ΗΠΑ να συγκροτήσουν πολυεθνική δύναμη μετά τον πόλεμο στη Γάζα, με τη συμμετοχή κάποιων αραβικών κρατών, που όμως μέχρι στιγμής διστάζουν.
Δικαιολογημένα, άλλωστε, αφού οι Αμερικανοί δεν είναι διατεθειμένοι να στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις και προτιμούν να ενεργούν δι’ αντιπροσώπων. Ούτε καμία από τις ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ είναι διατεθειμένη να εμπλακεί σε αυτή την περιπέτεια.
Εκ των πραγμάτων ο κ. Ερντογάν, ως ηγέτης της μόνης ισλαμικής χώρας του ΝΑΤΟ, με παρουσία αιώνων στην περιοχή, δεν είναι δυνατόν να μην ενδιαφέρεται για το μεγάλο παιχνίδι, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπήρξε από αιώνες το ασφαλές καταφύγιο των διωκόμενων Εβραίων στην Ευρώπη. Ούτε η σύγχρονη Τουρκία επλήγη από το μίασμα του αντισημιτισμού. Στόχος των επικρίσεών του είναι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός και μόνον. Αναμένουμε απλώς τη συνέχεια.
