Υπάρχει μια λεπτή, σχεδόν αδιόρατη γραμμή που χωρίζει την επίμονη προσπάθεια και το πείσμα για τη διάκριση από τον καταναγκασμό και την πιεστική ρουτίνα της επίπονης προπόνησης. Είναι εύκολο για τους αθλητές υψηλού επιπέδου να τη δρασκελίσουν, να αδειάσουν ψυχικά όσο κυνηγούν την πρόκριση ή το βάθρο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αυτό το καλοκαίρι θα παρακολουθήσουμε τις προσπάθειές τους στο Παρίσι, αγνοώντας στις περισσότερες περιπτώσεις τι έχει προηγηθεί. Πώς κατάφεραν να σταθούν στην εκκίνηση, τι εμπόδια χρειάστηκε να ξεπεράσουν ή τι εσωτερικές μάχες έπρεπε να δώσουν στη διαδρομή που διήνυσαν σε προπονητικούς και αγωνιστικούς χώρους;
Μέχρι πρότινος, τα ζητήματα ψυχικής υγείας έμεναν στο περιθώριο του πρωταθλητισμού. Λίγοι μιλούσαν γι’ αυτά, λιγότεροι τα αναγνώριζαν. Υπήρχε ο φόβος του στίγματος, η λανθασμένη εντύπωση ότι οποιαδήποτε παραδοχή θα αποτελούσε ένδειξη αδυναμίας. Πώς να αισθανθεί κάποιος αθλητής άνετα και να μιλήσει γι’ αυτά τα λεπτά θέματα ανοιχτά, όταν γύρω του ακούει απλώς ότι θα πρέπει να έχει «γερό στομάχι»;
Μέχρι πρότινος, τα ζητήματα ψυχικής υγείας έμεναν στο περιθώριο του πρωταθλητισμού. Υπήρχε ο φόβος του στίγματος…
Τα τελευταία χρόνια, φαίνεται πάντως ότι κάτι αλλάζει. Ολο και περισσότεροι πρωταθλητές στο εξωτερικό μιλούν πιο ανοιχτά για τις αγχώδεις διαταραχές τους ή την κατάθλιψη που πέρασαν. Αποδέχονται τα προβλήματα που τους απασχολούν και ζητούν βοήθεια από ειδικούς ψυχικής υγείας. Αντιλαμβάνονται ότι εάν δεν ισορροπήσουν εσωτερικά δεν θα μπορέσουν πλέον να αντλήσουν ευχαρίστηση από το αγώνισμά τους, δεν θα απολαύσουν τη συμμετοχή.
Κρίσιμο για την ψυχική υγεία των αθλητών είναι και το διάστημα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Λόγω βιασύνης μπορεί να φορτσάρουν απότομα στην επόμενη προετοιμασία τους, να καλλιεργήσουν υπερβολικές προσδοκίες και η υπέρχρηση να τους οδηγήσει σε τραυματισμό. Αυτή η πίεση και οι απαιτήσεις για βελτίωση και διάκριση άνευ όρων ενδέχεται να τους κοστίσει και ψυχικά. Τα διαλείμματα είναι απαραίτητα και στον πρωταθλητισμό, μια μικρή αποχή από τη δράση, για να καθαρίσει το μυαλό και να αναπτερωθεί το σώμα.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή φαίνεται ότι έχει αναγνωρίσει πόσο σημαντικά είναι τα ζητήματα ψυχικής υγείας στον αθλητισμό και προσπαθεί να αναδείξει το θέμα. Παράλληλα και στη χώρα μας έχουν γίνει σχετικά βήματα, είτε επειδή κάποιοι αθλητές έχουν μιλήσει δημοσίως για όσα βίωσαν είτε γιατί ορισμένοι προπονητές ή ομοσπονδίες αποφάσισαν να τους πλαισιώσουν με την κατάλληλη βοήθεια. Υπάρχει, ωστόσο, ακόμη δρόμος να διανύσουμε.
