Διαβάζω πως πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη ευελπιστούν ότι η κατάκτηση του πρωταθλήματος από την ομάδα του ΠΑΟΚ θα έχει θετικό αντίκτυπο στο εκλογικό αποτέλεσμα για το κόμμα τους. Θα βελτιώσει ένα αρνητικό πολιτικό κλίμα που υπάρχει στις περιοχές όπου τυχαίνει να κυριαρχούν οι οπαδοί των πρωταθλητών. Θέλοντας να τους προσγειώσω στην πραγματικότητα, τους ενημερώνω πως οι οπαδικές προτιμήσεις –αυτό έχει αποδειχθεί– ελάχιστα επηρεάζουν την ψήφο των πολιτών. Πιθανόν αυτό να συμβαίνει σε μια μικρή μερίδα των οργανωμένων, η οποία όμως στο εθνικό σύνολο είναι αμελητέα ποσότητα. Θυμάμαι στις εκλογές του 2004 –την εποχή που η λεγόμενη «παράγκα» φημολογείτο πως έχριζε τον πρωταθλητή– σε δημοσκόπηση που διεξήχθη την ημέρα των εκλογών για το πώς ψήφισαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, φάνηκε ότι η ψήφος και των μεν και των δε δεν απείχε σχεδόν καθόλου από τη γενικότερη εκλογική συμπεριφορά. Αξιοπρόσεκτο φαινόμενο, με δεδομένο ότι τα θύματα της «παράγκας» θεωρούσαν ότι αυτή, εκτός από ποδοσφαιρικό χρώμα, είχε και πολιτικό. Την κανάκευαν, στο κλίμα της διαπλοκής, στελέχη του τότε κυβερνώντος κόμματος.
Φαίνεται ότι εντελώς άλλα κριτήρια –όχι πάντως τα ποδοσφαιρικά– πρυτανεύουν στην απόφαση των πολιτών για το ποιο κόμμα θα ψηφίσουν. Πόσοι πολίτες, κυρίως νέα παιδιά, είναι τόσο φανατισμένοι, ώστε το γεγονός αν πάει καλά η αγαπημένη τους ομάδα να ορίζει και τις πολιτικές τους προτιμήσεις; Πιθανώς στην περίπτωση του ΠΑΟΚ και της Θεσσαλονίκης κάποιοι να νομίζουν ότι λειτουργούν και κάποια άλλα αντανακλαστικά. Υπάρχουν τα γνωστά συμπλέγματα του αδικημένου, τα οποία πολλές φορές είναι απολύτως δικαιολογημένα, όμως, ακόμη και όταν αυτά τα συμπλέγματα βρίσκονταν σε φάση όξυνσης, τα εκλογικά αποτελέσματα της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας συμβάδιζαν σε γενικές γραμμές με αυτά της υπόλοιπης Ελλάδας.
Πόσοι πολίτες, κυρίως νέα παιδιά, είναι τόσο φανατισμένοι, ώστε το γεγονός αν πάει καλά η αγαπημένη τους ομάδα να ορίζει και τις πολιτικές τους προτιμήσεις;
Στην Ελλάδα, όπως σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, οι ποδοσφαιρικές ομάδες έχουν κοινό από όλες τις κοινωνικές τάξεις, από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Ισως στη μοναδική χώρα όπου δεν επικρατεί αυτή η κατάσταση να είναι η Ισπανία, λόγω του ιστορικού παρελθόντος. Η Ρεάλ Μαδρίτης εθεωρείτο η ομάδα του φρανκικού καθεστώτος και η Μπαρτσελόνα εξέφραζε την αντίσταση των Καταλανών, ανακαλώντας μνήμες της δεκαετίας του 1930. Γι’ αυτό, στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, που συνέπεσαν με τον θάνατο του Φράνκο και τις εξελίξεις στην Ισπανία, ήταν χρέος ενός νέου αριστερού στην Ελλάδα να υποστηρίζει την Μπαρτσελόνα.
Για να επανέλθω στα δικά μας. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κυβερνών κόμμα σε συγκεκριμένους νομούς της Βόρειας Ελλάδας, και κυρίως στην Α΄ περιφέρεια της Θεσσαλονίκης, οφείλονται σε λόγους που ουδεμία σχέση έχουν με τα ποδοσφαιρικά ζητήματα. Ως εκ τούτου, οι αυταπάτες πως τώρα που πήρε ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα η κατάσταση θα βελτιωθεί, δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση αυτής της όντως προβληματικής κατάστασης.
