Για την Ευρώπη μπορεί να μη συζητάμε σ’ αυτές τις ευρωεκλογές. Συζητάμε όμως για τα Βαλκάνια. Σχεδόν νιώθει κανείς ξανά νέος παρακολουθώντας την επανασκοπιανοποίηση της δημόσιας συζήτησης.
Πόσο γρήγορα έγινε αντιστάρ η νέα πρόεδρος, που δεν γράφει καν στην ιστοσελίδα της ποιας χώρας είναι πρόεδρος. Πόσο εύκολα το παραμικρό νεύμα των γειτόνων τροφοδοτεί τίτλους συναγερμού στα ελληνικά media.
Θα ήταν τόσο οξύς ο αντίλαλος των βορειομακεδονικών πραγμάτων, αν εδώ δεν είχαμε εκλογές; Αν σ’ αυτές τις εκλογές δεν είχε προεξοφληθεί η άνοδος των βορειοελλαδικών –ως επί το πλείστον– σχηματισμών του εθνικολαϊκισμού;
Μήπως η ένταση με την οποία εστιάζεται το ενδιαφέρον στη γείτονα είναι ήδη μια επιτυχία του περιθωρίου, που επέμενε να συντηρεί το Μακεδονικό ως εξαργυρώσιμο τραύμα;
Ποιον ακούει όποιος ψηφίζει με κριτήριο τις Πρέσπες.
Η ερμηνεία αυτή μοιάζει λίγο πρωθύστερη. Εξίσου πρωθύστερη με την αυτοδικαίωση της κυβέρνησης για το γεγονός ότι δεν έφερε προς ψήφιση τα μνημόνια των Πρεσπών, επειδή τα φυλούσε (πόσα χρόνια;) ως όπλα για την προδιαγεγραμμένη εκλογική μετάπτωση στη Βόρεια Μακεδονία.
Το ερώτημα είναι ποιον ωφελεί τώρα η απόδραση του Μακεδονικού από το χρονοντούλαπο των Βαλκανίων; Η πρώτη κυβερνητική απάντηση ήταν ότι ευνοεί τη Ν.Δ., διότι της επιτρέπει να υπενθυμίσει ότι ήταν το κόμμα που είχε αντιταχθεί, ως αντιπολίτευση, στις Πρέσπες, επισημαίνοντας τους κινδύνους από τη συμφωνία.
Οι μπαλοθιές από τα Σκόπια επιτρέπουν να διανθιστεί ο προεκλογικός λόγος του πρωθυπουργού με θούριους που, υπό άλλες συνθήκες, θα ηχούσαν παράταιροι. Η αναζωπύρωση –ό,τι κι αν μπορεί να σημαίνει για την εξωτερική μας πολιτική– συνιστά στο εσωτερικό μια ευκαιρία προεκλογικής αναθέρμανσης της σχέσης της Ν.Δ. με τη Δεξιά του Βορρά.
Για να ισχύει αυτή η εκτίμηση θα πρέπει να δεχθεί κανείς ότι, πρώτον, υπάρχει ακροατήριο που ψηφίζει με κριτήριο το Μακεδονικό και, δεύτερον, αυτό το ακροατήριο έχει ακόμη τα αυτιά του ανοιχτά σε όσα του λέει η Ν.Δ. Οτι δηλαδή ο ευαίσθητος στις Πρέσπες ψηφοφόρος θα πειστεί από τον λόγο της Ν.Δ., που ζητάει από τη Βόρεια Μακεδονία να εφαρμόσει τη συμφωνία, την οποία ταυτόχρονα η Ν.Δ. εξακολουθεί να αποδομεί. Οτι αυτός ο ψηφοφόρος θα προτιμήσει την αμφιθυμία του «συστημικού» πατριωτισμού –που ούτε θέλει ούτε καταγγέλλει τις Πρέσπες– έναντι του χύμα σωβινισμού του Βελόπουλου, που λέει ότι θα σκίσει τις Πρέσπες εδώ και τώρα.
Η Νέα Δημοκρατία είχε σχεδιάσει μια καμπάνια προβολής των επιτευγμάτων της και του ευρωπαϊκού της πλεονεκτήματος. Τώρα, τα Σκόπια την αναγκάζουν να μπει και στην ατζέντα των μικροδεξιών αντιπάλων της. Εκεί που δεν μπορεί να τους ανταγωνιστεί σε παραμύθια για γοργόνες και νεκραναστημένους μάγκες.
