Θεατρικοί αυτοσχεδιασμοί

Εκείνος κομπιάζει. «Η μητέρα μου», λέει, «αν το πάθαινε αυτό…». Ως πολύπειρος θεράπων της υποκριτικής, ξέρει να διαχειρίζεται τις παύσεις του και να περιμένει το χειροκρότημα για να περάσει στην επόμενη ατάκα. Δημιούργησε έτσι ο Λάκης Λαζόπουλος την κατάλληλη ατμόσφαιρα για την υποδοχή της Μαρίας Καρυστιανού στη σκηνή του θεατρικού «Αλ Τσαντίρι». Η μητέρα-σύμβολο των Τεμπών δεν έχει ανάγκη το χειροκρότημα της πλατείας – που σηκώθηκε όρθια για να την επευφημήσει. Δεν είχε ανάγκη ούτε τη σκηνοθεσία, που την ενέθεσε ως δραματικό διάλειμμα στην κωμωδία. Η μείξη όμως των ειδών δεν είναι πάντα χωρίς συνέπειες. Οταν η τραγωδία συγχωνεύεται με την επιθεώρηση, ένα από τα δύο κινδυνεύει να νοθευτεί.