Οταν ο Σουλεϊμάν πέρασε κρυφά τα ελληνοαλβανικά σύνορα το 1991 και έφθασε στην Κατερίνη, δεν ήξερε γρι ελληνικά. Ηταν όμως αποφασισμένος να μη γυρίσει πίσω.
Τουλάχιστον χωρίς να έχει μαζέψει ένα κομπόδεμα για να βοηθήσει τους δικούς του και να φτιάξει αργότερα τη ζωή του στη νέα αλβανική πραγματικότητα. Δούλεψε σκληρά και τίμια στα χωράφια της Πιερίας και πολλές φορές αδικήθηκε προκλητικά από κάποιους συμπατριώτες μας, που θεωρούσαν ότι και που δίνουν στον Αλβανό ένα κομμάτι ψωμί «είναι πολύ και αυτό».
Εκανε όμως υπομονή, έμαθε σιγά σιγά τη γλώσσα και όταν το κράτος άρχισε να χορηγεί άδειες παραμονής σε Αλβανούς μετανάστες, έσπευσε να υποβάλει αίτηση.
Εγγραφα όμως από την Αλβανία που να αποδεικνύουν ποιος είναι δεν είχε, όπως δεν είχαν και χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες του που διέσχισαν τα δάση και τις χαράδρες του Γράμμου και της Μουργκάνας, ξυπόλυτοι και ρακένδυτοι, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στην Ελλάδα. Οταν λοιπόν κλήθηκε να συμπληρώσει τα σχετικά έντυπα, δηλώθηκε ως «Θανάσης…» χωρίς ο υπάλληλος να του ζητήσει αποδεικτικά στοιχεία, γιατί το πιο πιθανό ήταν ότι δεν θα είχε έγγραφα – και δεν είχε.
Ο Σουλεϊμάν έκανε αυτό που έκαναν σχεδόν όλοι οι Αλβανοί που εργάζονταν στην Ελλάδα και πληρούσαν κάποιες προϋποθέσεις απόκτησης άδειας παραμονής.
«Ελληνοποιούσαν», δηλαδή, οι ίδιοι τα ονόματα, προσδοκώντας σε ευνοϊκότερη αποδοχή στην καθημερινότητά τους, δίχως το ελληνικό κράτος να τους υποχρεώνει να αποδείξουν ότι είναι αυτοί που δηλώνουν.
Και βέβαια πολλοί είναι εκείνοι που καταγράφονταν με τα αλβανικά ονόματα και έπαιρναν άδεια παραμονής, εφόσον τη δικαιούνταν. Η Ζήνα και ο Αντώνης, για παράδειγμα, ήρθαν παράνομα στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και στα έγγραφά τους είναι καταχωρισμένοι ως Γκζίνε και Σελάμι.
Πού τα θυμήθηκα όλα αυτά, σε μια εποχή που οι Αλβανοί μετανάστες έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική κοινωνία και προκόβουν;
Ακούγοντας τον Ράμα να απευθύνεται στους Αλβανούς μετανάστες στο Μιλάνο και να τους λέει ότι «εσείς οι Αλβανοί της Ιταλίας δεν αλλάξατε τα ονόματά σας, υποχρεωτικά και ευρέως όπως συνέβη τραγικά σε εκατοντάδες και χιλιάδες αδελφούς και αδελφές μας στην Ελλάδα», την οποία μάλιστα χαρακτήρισε «κηλίδα ντροπής στην ιστορία της δημοκρατικής Ευρώπης».
Γράψαμε και σε προηγούμενο σχόλιό μας ότι ο Αλβανός ηγέτης, όταν βρίσκεται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ή σε ακροατήριο, εκστασιάζεται και… εκτροχιάζεται. Για κάποιο λόγο, όχι απαραιτήτως πολιτικό, έχει πιστέψει ότι ο πλανήτης όλος περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο.
Δικαίωμά του, όμως εν προκειμένω συνελήφθη ή αδιάβαστος ή ψευδόμενος (κοινώς με τη γίδα στην πλάτη) ρίχνοντας (συνειδητά;) μια ακόμη σταγόνα δηλητηρίου στις σχέσεις των δύο λαών.
